Η διάκριση, με κριτήριο τη νοοτροπία, των "απλών" σύγχρονων κατοίκων της Ελλάδας, αυτών που δεν έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με τις εξουσιαστικές δομές, οδηγεί στον ορισμό δύο κατηγοριών: τους ανεπιθύμητους για την Εξουσία "Έλληνες" και τα πολυαγαπημένα της παιδιά-δημιουργήματα, τους "Νεοέλληνες".
Σε τούτο το πόνημα σχολιάζονται ιδέες και απόψεις που προωθούνται από το εξουσιακό σύστημα, με μόνο στόχο τη διαμόρφωση και διαιώνιση της "νεοελληνικής νοοτροπίας"... Αυτής ακριβώς που οδηγεί νομοτελειακά στη δημιουργία των χρησιμότατων για την Εξουσία, άρα επιζήμιων για το σύνολο των εξουσιαζομένων, "Νεοελληνικών Ιδιαιτεροτήτων". Ιδιαιτεροτήτων, που είναι πλέον οξύτατη η κοινωνική ανάγκη να εξαλειφθούν...