Ένα βιβλίο που θα απολαύσουν όλοι αυτοί που υπηρέτησαν στον ΕΣ ώς έφεδροι αξιωματικοί! Μιλάει τόσο ζωντανά για ορισμένες καταστάσεις που είχαμε ζήσει τότε...Πραγματικά απολαυστικό και καθόλου κουραστικό!

Οι σημειώσεις ενός Έφεδρου Αξιωματικού το 1967, για τις εμπειρίες του από τη ζωή στο στρατό αλλά και τα πολιτικά-στρατιωτικά γεγονότα τής εποχής αυτής (κρίση στον Έβρο) που τα έζησε από τα μέσα. Η ψυχολογία των μόνιμων αξιωματικών που ανατρέπουν στο τέλος την εικόνα που συνήθως έχουμε για αυτούς εμείς, οι "άνθρωποι τής ειρήνης".

"...Κι εδώ να έρθει ο ίδιος ο πρωθυπουργός να μου το πει, εγώ δεν φεύγω. Μόνο αν μου το πει ο Κολοκοτρώνης. Αν σηκωθεί από το μνήμα του και πει φύγε, τότε μόνον θα φύγω.", απάντησε ο ίλαρχος στη διαταγή τού ταξίαρχου να εγκαταλείψει τη θέση του στο ποτάμι μετά τη ντροπιαστική τροπή των πραγμάτων.

Η ζωή στην μεθόριο, η τοπική κουλτούρα, η γοητεία των φαντάρων στους ντόπιους και ιδιαίτερα στις γυναίκες. "...Περνιούνται για γόηδες. Δεν έχουν καταλάβει. το γαμπριλίκι τους είναι η στολή. Κι ότι είναι ξένοι. Όσο θα πηδήξουν τώρα, δεν θα πηδήξουν σε όλη τους τη ζωή...", λέει ο συγγραφέας για τις ερωτικές επιδόσεις των φαντάρων.

Και τα όνειρα τής εποχής, - Γιατί ρε βλήμα, να θαφτείς στο Δημόσιο;, τον ρωτάω. - Δεν θέλω Δημόσιο, εφορία είπα. Ε-φο-ρί-α. - Εντάξει, πόσα θα παίρνεις; - Δεν με ενδιαφέρει. Θα λαδώνομαι.

"Από ένα στρατό λιονταριών με αρχηγό πρόβατο, είναι προτιμότερος ένας στρατός προβάτων με αρχηγό λιοντάρι", δείχνει πολύ εύστοχα την αξία τής ηγεσίας, στο στρατό αλλά και στην πολιτική.

"Τον Έβρο τον ερωτεύεσαι", μας λέει τελικά και μας το δείχνει ο συγγραφέας.

Ναι. Αξίζει να διαβαστεί. Είναι μικρό. Οι άνδρες θα θυμηθούν. Οι γυναίκες ίσως καταλάβουν. Με ξένισε λίγο μόνον η γραφή. Αυτό. Το κοφτό. Όπως αυτή η παράγραφος. Όμως. Είναι σημειώσεις. Ενός στρατευμένου. Που να προλάβεις!