Όταν όλοι έφυγαν και η οικία τυλίχτηκε στο σκοτάδι και στη σιωπή, ο Απελλής πήρε στην αγκαλιά του τη Λαΐδα και τη φίλησε τρυφερά. Εκείνη σφίχτηκε επάνω του κι έμειναν έτσι αρκετή ώρα. Του στοίχιζε που την άφηνε, έστω για λίγο, αν και βαθιά μέσα του ανησυχούσε. Με τον Φίλιππο, κανένας δεν ήξερε, πώς θα έρχονταν τα πράγματα! Ήταν απρόβλεπτος. Της ζήτησε πάλι να τον παντρευτεί, αλλά η νεαρή αρνήθηκε, όχι βέβαια κατηγορηματικά. Ήταν πολύ νωρίς ακόμη ν\' αποφασίσει, ήθελε να μην παντρευτεί τόσο νέα. Δεν της άρεσε η ζωή των παντρεμένων γυναικών. Αγαπούσε τα βιβλία και τη μάθηση. Η μουσική τη μάγευε. Ο ελεύθερος χρόνος ήταν γι\' αυτή σημαντικός.
Την κοιτούσε με λατρεία. Ήταν δεκαοχτώ χρονών περίπου κι αυτός 37 και... τόσο νέα! Φαινόταν κοριτσάκι στην αγκαλιά του. Η ζωή της ανήκε.
Θα κατόρθωνε να την κερδίσει ολοκληρωτικά; Την περνούσε αρκετά χρόνια, αλλά αυτή η διαφορά τώρα δεν φαινόταν. Μετά; Ποιος νοιάζεται για το μετά;