Θαρρείς ότι αυτό δεν θα σου συμβεί ποτέ, ότι δεν μπορεί να συμβεί σ’ εσένα, ότι είσαι το μοναδικό άτομο στον κόσμο στο οποίο τίποτε από αυτά τα πράγματα δεν θα συμβεί ποτέ. Κι έπειτα, το ένα μετά το άλλο, αρχίζουν να σου συμβαίνουν τα πάντα, κατά τον ίδιο τρόπο που συμβαίνουν σε οποιονδήποτε άλλον.
....................................................................................................................................................................
Είναι αναμφισβήτητο ότι δεν είσαι πια νέος. Σε έναν μήνα από σήμερα θα γίνεις εξήντα τέσσερα και, μολονότι αυτό δεν σημαίνει ότι θα είσαι υπερβολικά γέρος, ότι δεν είναι αυτό που κάποιος θα θεωρούσε βαθιά γεράματα, δεν μπορείς να πάψεις να σκέφτεσαι όλους τους άλλους που δεν κατάφεραν να φτάσουν τόσο μακριά όσο εσύ. Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που δεν θα μπορούσαν ποτέ να συμβούν, και όμως συνέβησαν.
(απόσπασμα από το βιβλίο)


Ένα συγκινητικό απομνημόνευμα, ένας καλειδοσκοπικός στοχασμός στον χειμώνα της ζωής, στα γηρατειά, στον οποίο εισέρχεται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς. Στις σελίδες αυτού του βιβλίου ο Auster συνθέτει ένα αξιοθαύμαστο μωσαϊκό με επίκεντρο τη μητέρα και τη δεύτερη σύζυγό του, τα δύο βασικά πρόσωπα της ζωής του, επιτρέποντας ταυτόχρονα στους αναγνώστες του να αναγνωρίσουν ψήγματα της δικής τους ζωής στην ευρύτερη εικόνα που συντίθεται μέσα από τις αναμνήσεις του συγγραφέα.