δεν μου αρεσε καθολου!!

Από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει φέτος. Το ρούφηξα σε μια μερα!!!

Ενδιαφέρον μυθιστόρημα, με έντονες συγκινησιακές στιγμές και εικόνες και ανάμικτα συναισθήματα. Οι χαρακτήρες των ηρώων και ηρωιδών περίπλοκοι και εγκλωβισμένοι πίσω από παλιά απωθημένα θα έλεγα και ανεκπλήρωτους έρωτες, (Λήδα και Δήμητρα).

Η ιστορία μας έχει ως κεντρικό ήρωα τη Λήδα, παντρεμένη με το Σπύρο, όχι από έρωτα, και έχοντας τρία παιδιά. Μαζί με τον άντρα της πήγε πακέτο και η οικονόμος των γονιών του, η Δήμητρα, συνομήλική του και κρυφά ερωτευμένη μαζί του. Η Λήδα νοιάζεται για την οικογένειά της και δυσανασχετεί με την οικονόμο που ανακατεύεται συνέχεια στην ανατροφή των παιδιών της. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τη Δήμητρα που κατακρίνει και ζηλεύει τη Λήδα σκάβοντάς της το λάκκο κάθε φορά που της δινόταν η ευκαιρία. Ο Σπύρος είναι στο κόσμο του, εθελοτυφλεί εντελώς, και εγκαταλείπει τα πάντα στο τέλος. Η Λήδα προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της με τον "οδοστρωτήρα" Μάνο που βρέθηκε μπροστά της και να αφοσιωθεί στα παιδιά της. Κάπου όμως έχασε το δρόμο της και κατέληξε αλλού "αδιαφορώντας" για αυτούς που άφηνε πίσω της και αναφέρομαι κυρίως στα δύο μικρότερα παιδιά της......