Παραμύθια υπήρχαν πάντα. Η παραμυθία δεν έχει ιστορία -και κάποτε σήμαινε παρηγοριά. Μας παρηγορούσαν παιδιόθεν για να δεχτούμε κάτι που δεν μας άρεσε. Μας παραμυθιάζανε, δηλαδή, για να μας δίνουν να τρώμε το φαΐ μας. Τώρα, ενήλικους μας παραμυθιάζουν όσο μας το παίρνουν. Αυτός είναι ο λόγος των άδικων αρχόντων να καταφεύγουν στα παραμύθια. Υπάρχει όμως και η απέναντι πλευρά.

Το παραμύθι της μεσαιωνικής Γκρεκονίας τους καιρούς των Μνημονισμένων Ηγεμόνων, πριν από την έντυπη μεταφορά του εδώ, ήταν καθημερινή αφήγηση στον 105,5 στο Κόκκινο. Η αφήγηση συνεχίζεται. Περιμένει επιτέλους έναν δίκαιο επίλογο.