Εκείνη πάμπλουτη, διάσημη μουσικός, κόρη πασίγνωστης σοπράνο. Εκείνος πολεμικός ανταποκριτής. Θα βρεθούν τυχαία στην Κρήτη και οι δρόμοι τους θα χωρίσουν αμέσως μετά. Μια σειρά από απρόβλεπτα γεγονότα μια θα τους φέρνουν κοντά και μια θα τους χωρίζουν. Άραγε, θα ξεπεράσουν τους κινδύνους του επαγγέλματός του, τη νέα γνωριμία που έκανε, ένα μυστικό ζωής που του κρύβει εκείνη και την απαγωγή του κατά τη διάρκεια μιας αποστολής του στο Αφγανιστάν; Θα συναντηθούν ποτέ ξανά να βάψουν με το ασήμι του έρωτά τους τα κύματα της ζωής;

Ειλικρινά, το ευχαριστήθηκα! Άκρως ρομαντικό, μελοδραματικό, με τους κύριους άξονες φτωχού (σχετικά) και πλουσίας που δομούν κάθε συναισθηματικό μυθιστόρημα αιώνες τώρα, το ξεχώρισα για το πλούσιο λεξιλόγιό του, τις ελάχιστες ερωτικές σκηνές (κι αυτές φειδωλές), για τις συνηθισμένες αλλά ωραία τοποθετημένες ανατροπές και πάνω απ’ όλα για τον λυρισμό της γραφής, η οποία είναι γεμάτη εικόνες, συναισθήματα και περιγραφές. Προτάσεις όπως «Επέτρεψα στο ναζιάρικο, ξενυχτισμένο αεράκι να χαϊδέψει το σώμα μου και να σκορπίσει μια δυνατή πνοή δροσιάς στο ημίγυμνό κορμί μου», «Ήταν καιρός να επιστρέψω στο σημείο όπου ο θάνατος συνάντησε τη ζωή και η μοναξιά την αγάπη» κλπ. κλπ. είναι ωραία διαλεγμένες λέξεις, με τρυφερά νοήματα κρυμμένα από πίσω και πανέμορφες, μεταφορικές εικόνες. Το λεξιλόγιο είναι πλούσιο και όχι τετριμμένο, το συναίσθημα είναι πηγαίο, οι παρομοιώσεις και οι περιγραφές σίγουρα θα συγκινήσουν πολλές ευαίσθητες καρδιές.

Η μόνη μου ένσταση είναι που αυτήν τη μορφή αφήγησης την ακολουθούν στην πρωτοπρόσωπη αφήγησή τους και ο άντρας και η γυναίκα. Δυστυχώς αυτή η γραφή ταιριάζει μόνο σε γυναίκες. Ένας άντρας σπάνια να διεισδύσει τόσο πολύ στην ουσία μιας εικόνας της φύσης μπροστά του ή στον ψυχισμό μιας γυναίκας ή να εκμαιεύσει τον ρομαντισμό από μια ασήμαντη κίνηση κάποιου στοιχείου της φύσης. Για τον λόγο αυτόν αναγκάστηκα να διαβάσω από την αρχή τις τρεις πρώτες σελίδες του βιβλίου, όταν ανακάλυψα ότι ο αφηγητής είναι άντρας. Νόμισα ότι κάπου αφαιρέθηκα! Επίσης, ούτε στον προφορικό λόγο ταιριάζει μια τέτοια γραφή. Επομένως, αν αυτή η ποιητικότητα παρέμενε στην πλευρά της γυναίκας, ο άντρας ήταν πιο γειωμένος και ρεαλιστής και οι διάλογοι πιο στακάτοι και αληθινοί, το μυθιστόρημα θα ήταν ακόμη καλύτερο.

Το «Ασήμι στα κύματα» είναι ένας υπέροχος συνδυασμός Ιωάννας Μπουκουβάλα-Αναγνώστου και Judith Krantz, αρκετά βήματα παραπάνω από ένα απλό άρλεκιν για να περνάς την ώρα σου. Ναι, άδειασα το μυαλό μου αλλά δεν ένιωσα εξαπατημένος είτε ως προς την αναληθοφάνεια των γεγονότων (που δεν ήταν τέτοια) ούτε ως προς τη ρηχότητα του κειμένου. Ρομαντική λογοτεχνία με απαιτήσεις!