Το διήγημα "Ένας τίμιος κλέφτης" γράφτηκε από τον Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι το 1848 και ανήκει στον κύκλο διηγημάτων με τίτλο "Από τις σημειώσεις του αγνώστου". Ο τίμιος κλέφτης ξεχωρίζει από τα
άλλα διηγήματα του κύκλου με ενεργετικό ρόλο του διηγητή, ο οποίος δεν είναι απλός μάρτυρας, αλλά συμμετέχει στα γεγονότα, που εξελίσσονται στο διήγημα, και από αυτόν εξαρτάται η μοίρα του ήρωα της ιστορίας.
Το βασικό θέμα του διηγήματος είναι η μετάνοια για την αμαρτία -παραδοχή της υπεξαίρεσης, που διέπραξε ένας μεθύστακας, ασήμαντος ανθρωπάκος, που το μοναδικό του μέλημα ήταν η εξασφάλιση της καθημερινής δόσης του πιοτού με οποιονδήποτε τρόπο.
Ο αφηγητής, Αστάφι Ιβάνοβιτς, ελπίζει για την αναμόρφωση του χαμένου ανθρωπάκου, Γιεμελιάν και προσπαθεί να τον βάλει στο σωστό δρόμο.
Αλλά οι προσδοκίες αυτές δεν εκπληρώνονται. Γιεμελιάν μη θέλοντας και μη μπορώντας να αλλάξει τον τρόπο της ζωής του, στο τέλος φτάνει σε άθλια κατάσταση.