Ο «Μονομάχος» είναι ένα γλυκό κατακόκκινο ψάρι, που μας αφηγείται την ιστορία του Κυρίου Μπαμπά που κάθεται απέναντί του και το καμαρώνει χωρίς να πηγαίνει πουθενά. Αυτό δίνει αέρα στον Μονομάχο μας, γιατί πιστεύει ότι απλώς τον καμαρώνουν, χωρίς να μπορεί να φανταστεί ότι ο άνθρωπος είναι ανάπηρος! Θα αλλάξει η νοοτροπία του ψαριού; Η χελώνα η Νόνα θα τον βοηθήσει να καταλάβει κάποια πράγματα; Πόσο δύσκολο είναι να ζει κάποιος με αναπηρία, κλεισμένος σε ένα σπίτι;

Ένα υπέροχο διαμάντι, κομμένο με την απαράμιλλη λογοτεχνική πένα της νεοεμφανιζόμενης Ελένης Αργυροπούλου, που με έκανε να δακρύσω. Με όμορφη, στρωτή αφήγηση, με επεισόδια τόσο οικεία και καθημερινά στον καθένα που όλο και κάποιον δικό του άνθρωπο θα φέρει ο αναγνώστης στον νου του, μας δίνει τον αγώνα που ζει ο κάθε μονομάχος που έχει να παλέψει στη δική του, ατομική, κινούμενη αρένα, τα λιοντάρια της ανημπόριας, της ακινησίας και της μοναξιάς.

Υπέροχο λεξιλόγιο, χαριτωμένες σκηνές που ελαφρύνουν το κλίμα και την ατμόσφαιρα χωρίς να την υποβαθμίζουν, πρωτότυποι πρωταγωνιστές και όλα αυτά συντροφευμένα με μια σχεδόν φωτογραφική εικονογράφηση, που δίνει τρομερή ζωντάνια στην ιστορία. Σε τόνους ασπρόμαυρου, τα σκίτσα δίνουν τη δική τους νότα αγωνίας, χαράς και δυσκολίας που εκφράζει με λέξεις η συγγραφέας.

Ένα βιβλίο-ύμνος στη δύναμη που χρειάζεται η ανάπηρη καθημερινότητα και στον αγώνα που δίνει το κάθε μέλος της οικογένειας για να στηρίξει τον άνθρωπό του σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Το χαριτωμένο ψαράκι κάνει ό,τι μορεί για να κατανοήσει την κατάσταση και με τον υπερφίαλο χαρακτήρα του αρχίζει να μαθαίνει τι πραγματικά σημαίνει να μην έχεις την πολυτέλεια του δεδομένου της ανεξάρτητης κινητικότητας. Δικαίως κυκλοφόρησε σε 2η έκδοση και το συνιστώ ανεπιφύλακτα στους μικρούς αναγνώστες!