Ένας άντρας κείτεται νεκρός τοποθετημένος σαν τον Βιτρουβιανό Άνθρωπο του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Τα πρώτα ίχνη δείχνουν αυτοκτονία, σύντομα όμως ο αστυνόμος Πέτρος Ελευθεριάδης του Τμήματος Ανθρωποκτονιών διαπιστώνει πως πρόκειται για δολοφονία. Τα πτώματα αυξάνονται, ο χρόνος τελειώνει και κάποιος έχει ένα καλά στημένο σχέδιο στο μυαλό του. Θα καταφέρει ο Ελευθεριάδης να βρει την άκρη σε αυτό το μπλεγμένο κουβάρι;

Πρόκειται για την πρώτη υπόθεση του αστυνόμου Ελευθεριάδη και περιέχει σε ικανοποιητικό βαθμό όλα τα εχέγγυα ενός καλού αστυνομικού μυθιστορήματος. Γρίφοι, ανατροπές και κλιμακούμενη πλοκή δε με άφησαν σε ησυχία και προσπαθούσα να καταλάβω τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στα θύματα. Οι εγκυκλοπαιδικές αναφορές σε μαθηματικά προβλήματα και επιστήμονες με βοήθησαν να καταλάβω τι γίνεται στο μυαλό του δολοφόνου και δεν κουράστηκα από την παράθεσή τους. Το Ξυράφι του Όκαμ, η κατοπτρική γραφή, η ακολουθία Φιμπονάτσι και άλλα παίζουν τον ρόλο τους στην ιστορία κι έρχονται στο φως σταδιακά, συμπληρώνοντας κάθε φορά κι ένα διαφορετικό κενό. Με βοηθό τον Νίκο Αθανασίου που θα πάρει τη θέση του όταν οριστικοποιηθεί η παραίτησή του, ο Ελευθεριάδης αγωνίζεται να βρει τον δολοφόνο.

Ο ήρωας του βιβλίου μόλις υπέβαλε την παραίτησή του, εκπλήσσοντας τους πάντες στη δουλειά του. Γιατί είναι ψυχρός τελευταία με τη γυναίκα του και απόμακρος με τα παιδιά του; Τι αποφάσεις πήρε; Βήμα προς βήμα παρακολουθούμε μαζί με την επίλυση της υπόθεσης τη διάλυση του γάμου του με την Ελπίδα, τα νεύρα, τον θυμό, τα όρια στα οποία έφτασε η Ελπίδα εδώ και καιρό. Μήπως λοιπόν αυτή η υπόθεση, κι ας είναι η τελευταία, αποτελέσει τη θρυαλλίδα για ριζικές αποφάσεις; Τα μαθηματικά είναι η μεγάλη αγάπη του αστυνόμου αλλά η δουλειά του δεν τον άφησε να ολοκληρώσει τις αντίστοιχες σπουδές, ήρθε έπειτα κι η Ελπίδα στη ζωή του κι όλα άλλαξαν οριστικά. Αγαπάει επίσης τις μηχανές, κάτοχος ο ίδιος μιας Ζ1000 που περιγράφεται παραστατικά και μεταδίδει την αίσθηση της ταχύτητας και του κινδύνου. Ταυτόχρονα, γνωρίζουμε την κατά τρία χρόνια μικρότερη αδελφή του Πέτρου, Άννα, η οποία είναι παντρεμένη με τον Μανόλη, τον καλύτερο φίλο του. Η μητέρα του ήταν πρόσφυγας από την Μπιάφρα κι έφτασε έγκυος στην Ελλάδα. Ο Μανόλης είναι καλοσυνάτος, έξυπνος και δυνατός, καταφέρνοντας να επιβιώσει με την έξαρση του ρατσισμού και την ξενοφοβία. Το ζευγάρι έχει κι αυτό τον δικό του ρόλο στο μυθιστόρημα, εμπλουτίζοντας έτσι την πλοκή.

Τα κεφάλαια πότε μας φέρνουν στο παρόν και πότε μας γυρνάνε είκοσι χρόνια πριν, ξεδιπλώνοντας δυο παράλληλες ιστορίες φαινομενικά αταίριαστες, οι οποίες όμως θα κουμπώσουν απροσδόκητα στο κατάλληλο σημείο. Στη Θεσσαλονίκη του χτες λοιπόν ξεδιπλώνεται η ζωή του ψυχολόγου που δολοφονήθηκε, η φοιτητική του ζωή, το στέκι του όπου έπαιζε βελάκια, πώς έμπλεξε με μια μυστηριώδη υπόθεση χάρη σ’ έναν περίεργο τύπο που του φορτώθηκε ξαφνικά και με μια Ελένη. Καμάρα, Εστία, Εγνατία και άλλα σημεία της πόλης δίνουν τον παλμό της φοιτητικής ζωής της συμπρωτεύουσας και παρακολουθούμε ένα περίεργο παιχνίδι για γερούς λύτες. Στα θετικά της γραφής είναι οι λεπτομερείς αλλά όχι κουραστικές περιγραφές των τόπων του εγκλήματος ώστε να έχουμε πλήρη εικόνα (μέχρι και σχεδιαγράμματα υπάρχουν!), η γρήγορη δράση, οι κινηματογραφικές σχεδόν σκηνές και οι ενδιαφέρουσες παρομοιώσεις («Το στομάχι μου γουργουρίζει σαν 72άρι παπάκι με μανιβέλα που δεν παίρνει μπροστά»), στοιχεία που συγκροτούν ένα καλό ελληνικό νουάρ.

Το μυθιστόρημα «Στο μάτι του ταύρου» είναι το πρώτο της σειράς περιπετειών με ήρωα τον αστυνόμο Πέτρο Ελευθεριάδη και η αρχή μιας ιστορίας που βελτιώνεται από βιβλίο σε βιβλίο, με τους χαρακτήρες να εμφανίζονται και να αποσύρονται κάθε φορά, δημιουργώντας ένα ελκυστικό και ενδιαφέρον για τον αναγνώστη σύμπαν. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα το βρήκα λίγο πιο αδύναμο από τα επόμενα αλλά ας μην ξεχνάμε πως ήταν η πρώτη εμφάνιση του συγγραφέα. Γι’ αυτόν τον λόγο και δεν επηρεάστηκα αρνητικά από την αποκάλυψη της πραγματικής ταυτότητας του ενόχου, τα κίνητρα του οποίου έδειχναν αληθοφανή αλλά εμένα δε με έπεισαν ούτε από την εμφάνιση ενός από μηχανής θεού που μπερδεύει τις εξελίξεις ώστε να οδηγηθούμε στο ανατρεπτικότατο (προσωρινό) τέλος. Μαθηματικά λοιπόν και αστυνομικό μυστήριο με γρίφους, τι καλύτερο για ξενύχτι;

Λατρεύεις τα αστυνομικά μυθιστορήματα; Είσαι καλός στα μαθηματικά; Σου αρέσουν οι γρίφοι και οι εξισώσεις; Ε, τότε έχεις το κατάλληλο βιβλίο στα χέρια σου, που τα έχει όλα και τα συνδυάζει άψογα.

Ο ψυχολόγος Σταύρος Αναγνώστου βρίσκεται τελετουργικά δολοφονημένος μέσα στο διαμέρισμά του. Το πτώμα του βρίσκεται τοποθετημένο σαν τον Βιτρουβιανό Άνθρωπο του Ντα Βίντσι, στο στήθος του έχει ένα παράξενο τατουάζ και στο χέρι του κρατά ένα ποίημα με αριθμούς στην αρχή κάθε στροφής.

Ο αστυνόμος του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, Πέτρος Ελευθεριάδης, και η ομάδα του αναλαμβάνουν να εξιχνιάσουν την υπόθεση, όμως γρήγορα οδηγούνται στο συμπέρασμα πως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και ίσως έχουν να κάνουν με έναν κατά συρροή δολοφόνο.

Τα στοιχεία τους οδηγούν 20 χρόνια πίσω, στη Θεσσαλονίκη, όταν ο Αναγνώστου, φοιτητής ψυχολογίας τότε, βοήθησε μια κοπέλα για να ξεφύγει από τον μανιακό διώκτη της. Μπορεί η πράξη αυτή να έχει σχέση με την δολοφονία του Αναγνώστου; Και αν ναι, γιατί; Γιατί τώρα; Γιατί 20 χρόνια αργότερα και όχι τότε; Ερωτήματα που καλούνται να δώσουν απαντήσεις ο Ελευθεριάδης και η ομάδα του για να οδηγηθούν στα βήματα του δολοφόνου. Η ανακάλυψη όμως των απαντήσεων θα είναι συνταρακτικές για τον Ελευθεριάδη και θα του αλλάξουν ριζικά τη ζωή...

Ένα πανέξυπνο μυθιστόρημα με σφιχτοδεμένη και γρήγορη πλοκή και απανωτές ανατροπές που σε κρατάνε σε διαρκή ένταση και εγρήγορση. Τέλεια δομημένο, δεν φλυαρεί άσκοπα και κάθε λεπτομέρεια ή στοιχείο αποσκοπεί σε κάτι. Η αφήγηση είναι εναλλασσόμενη, από τριτοπρόσωπη σε πρωτοπρόσωπη, από το παρελθόν στο σήμερα. Γρήγορος ρυθμός, ανατρεπτικό και καθόλου προβλέψιμο!!!

Το μυαλό παίρνει φωτιά και ο αναγνώστης καλείται να συνδυάσει αριθμούς, εξισώσεις, γράμματα, λέξεις και ποιήματα δίχως νόημα για να οδηγηθεί στον δολοφόνο. Η αποκάλυψη του δολοφόνου σίγουρα θα ξαφνιάσει τους αναγνώστες.

Θερμά συγχαρητήρια στον κ. Αντωνιάδη για το εξαιρετικό του πόνημα! 10 / 10

Memento mori vs Στο μάτι του ταύρουΔεν έτυχε μέχρι τώρα να διαβάσω το prequel ενός μυθιστορήματος και μετά να προχωρήσω στο επόμενο που, στην ουσία ήταν το πρώτο που κυκλοφόρησε.Αλλά και δεν έτυχε- τουλάχιστον σε μένα, τόσα χρόνια που διαβάζω βιβλία ενταγμένα σε διάφορα είδη μυθιστορίας – ένας συγγραφέας αντί να προχωρήσει στη συγγραφή του sequel να πηγαίνει αντίστροφα.Πείραμα ή κάτι που έτυχε; Όποια και να ήταν η αιτία, το γεγονός είναι πως πέτυχε απόλυτα η συνταγή. Και όχι μόνο πέτυχε – ακόμη και στις λεπτομέρειες έχει δοθεί σημασία – αλλά το κυριότερο είναι πως, όποιο και να διαβάσεις πρώτα δεν παίζει ρόλο. Εντάσσεσαι εύκολα στην ιστορία και στο συσχετισμό των δύο βιβλίων μεταξύ τους.Ας βάλω, λοιπόν, τα δύο μυθιστορήματα το ένα απέναντι από το άλλο με τη σειρά ανάγνωσης.Memento mori και … ο συγγραφέας πάει δύο χρόνια πιο πίσω τον ήρωά του σε σχέση με το πρώτο βιβλίο. Ο Πέτρος Ελευθεριάδης, δεν έχει σκεφθεί ακόμη την παραίτησή του από το σώμα – πράγμα που το κάνει στο Μάτι του Ταύρου - αν και αρχίζει να σφίγγει ο κλοιός γύρω του.Memento mori – θυμήσου ότι θα πεθάνεις – και ένα mail με αποστολέα τον Πέτρο Ελευθεριάδη και παραλήπτη έναν πρώην διεθνή μπασκετμπολίστα, είναι η αρχή μιας σειράς ηλεκτρονικών μηνυμάτων που το κάθε ένα κρύβει και από έναν γρίφο. Είναι όμως και η αρχή γεγονότων που συνδέονται με την εξαφάνιση του γιου του πρώην διεθνή, ο οποίος τελικά βρίσκεται ετοιμοθάνατος στο διαμέρισμά του. Ο Πέτρος Ελευθεριάδης και η ομάδα του καλείται να βρει τους υπαίτιους, να λύσει τους γρίφους και να οδηγηθεί στους δράστες. Τα μονοπάτια που βαδίζει η ομάδα των αστυνομικών είναι σκοτεινά, κρύβουν πολλά μυστικά, και μαζί τους βαδίζουμε και εμείς, συμμετέχοντας στην λύση των γρίφων ή έστω … στην απόλαυση της λύσης των γρίφων. Στο μάτι του Ταύρου και... βρισκόμαστε δύο χρόνια μετά! Μετά από το memento mori.O Ελευθεριάδης μετράει μέρες για να αφήσει την υπηρεσία του, έχει υποβάλλει ήδη την παραίτησή του, αλλά η υπόθεση μιας στυγερής δολοφονίας απαιτεί τη λύση της. Ένα πτώμα βρίσκεται τοποθετημένο σαν τον Βιτρουβιανό Άνθρωπο του Ντα Βίντσι και κρατά ένα ποίημα με αριθμούς στην αρχή κάθε στροφής.Μια ιστορία που διαδραματίστηκε πριν είκοσι χρόνια έρχεται στο προσκήνιο και περιπλέκει περισσότερο την ήδη δύσκολη υπόθεση.Μαθηματικοί γρίφοι, σκιαγραφήματα, ποιήματα χωρίς νόημα, αλλά και πτώματα συνθέτουν ένα παζλ που καλείται να λύσει ο υπό παραίτηση αστυνόμος. Τα δύο μυθιστορήματα αντίκρυ το ένα στο άλλο:Είναι δοσμένα με απλή, στακάτη, δυνατή γραφή, με εντυπωσιακό στοιχείο τη χρήση του πρώτου προσώπου σε ενεστώτα χρόνο - κάτι που είναι εξαιρετικά δύσκολο για έναν συγγραφέα και εξαιρετικά καλό για τον αναγνώστη -. Υπάρχουν αναφορές στο παρελθόν ενταγμένες άψογα στην ιστορία και δοσμένες στο τρίτο πρόσωπο που δεν κουράζουν τον αναγνώστη και… σε πρώτο πρόσωπο έχουμε την παρεμβολή ενός άλλου προσώπου, που δεν φανερώνεται παρά μόνο στις τελευταίες σελίδες. Τα κεφάλαια είναι μικρά και το τέλος τους είναι έτσι δοσμένο ώστε, να μην αφεθείς ούτε λεπτό αλλά να θέλεις να προχωρήσεις στο επόμενο.Οι ιστορίες και των δύο βιβλίων είναι άρτια δομημένες, η αφηγηματική δεινότητα είναι εμφανής, - στηρίζεται στην απλότητα και είναι απαλλαγμένη από περιττές περιγραφές – η ροή είναι γρήγορη και μικρά σημάδια που μας δείχνουν τη διαδρομή προς τη λύση, είναι διάσπαρτα εδώ και εκεί – τα αντιλαμβανόμαστε στο τέλος πια – ένα τέλος που έρχεται, και στα δύο μυθιστορήματα, ανατρεπτικό και απρόβλεπτο.Ένα πολύ καλό εργαλείο βρίσκεται στα χέρια του συγγραφέα. Η αγάπη του για τα μαθηματικά και τους γρίφους. Το αποτέλεσμα; Ο αναγνώστης συμμετέχει – σχεδόν – στη λύση του μυστηρίου αλλά και δημιουργείται έτσι ένας τόνος ιδιαίτερα ελκυστικός που βοηθά στην ένταση που διατρέχει τις ιστορίες.Κοινά τα στοιχεία, λοιπόν, και στα δύο μυθιστορήματα που, σημαίνει πως ο συγγραφέας δεν έκανε καμία έκπτωση ούτε στο ύφος, ούτε στην αρτιότητα του κειμένου.Δύο μυθιστορήματα έτσι δοσμένα που δεν απαιτείται μια συγκεκριμένη σειρά ανάγνωσης.Η επιλογή αφήνεται ελεύθερα στον αναγνώστη. Εξαρτάται από εκείνον ποιο θα διαβάσει πρώτο. Το σίγουρο είναι πως αν θα διαβάσει το ένα, θα θελήσει να προχωρήσει και στο άλλο!Μemento mori vs Στο Μάτι του Ταύρου, λοιπόν, και το αποτέλεσμα είναι ισοπαλία.