Γυρνώντας λίγο παραπάνω φως προς τα μέσα, αποκαλύφθηκε το βρέφος. Μπουσουλούσε ακόμη γύρω από το βατήρα εκκίνησης και μόνο ένιωθε. Στο βρέφος αυτό αναγνωρίσαμε όλοι τους εαυτούς μας και δεν χαρήκαμε ιδιαίτερα. Η συμφιλίωση ήταν θέμα χρόνου. Αυτός ο χρόνος είναι που μεταμορφώθηκε στα κείμενα αυτού του βιβλίου.


Απόσπασμα

καπνιστής σε πλωτή πετρελαιοπηγή

μια φορά και έναν καιρό, στο πάρκο της γειτονιάς, η δωδεκάχρονη μαριάννα ξεφορτώθηκε τη σχολική της σάκα και πίσω από τους πιο ψηλούς θάμνους άναψε το πρώτο της τσιγάρο. ρούφηξε βαθιά, σκέφτηκε "οι γονείς δεν πεθαίνουν, πηγαίνουν μια βόλτα και μόλις μας περάσει ο πανικός από την τελευταία τους δολοφονία επιστρέφουν να μας νανουρίσουν και τότε τίποτα δεν μπορεί να είναι λάθος", έβγαλε καπνό και στην υγρασία των ματιών της αναδύθηκε η ατλαντίδα. ένας μακρυνός καπνιστής σε πλωτή πετρελαιοπηγή γύρισε το πρόσωπό του προς τη μαριάννα και της χαμογέλασε.