Σε μία από τις εννιά αποστολές στα τάγματα εργασίας, στην περιοχή της Σαμψούντας, ήταν "αμελές", αιχμάλωτος στα "αμελέ-ταμπουρού", και ο παππούς μου Ιωάνννης Χίντζογλου. Δεν ξαναγύρισε ποτέ, ούτε έμαθε κανείς το τέλος του.

Αυτή την πορεία του προς τον θάνατο, προσπάθησα να φανταστώ και να ιστορίσω - "χρησιμοποιώντας" παράλληλα και την παρουσία ενός άλλου επίσης υπαρκτού προσώπου, του Γιοβάν -τσαούς, που ήταν συγγενής του και είχε μεγάλη δράση στο αντάρτικο του Πόντου.
Η προσπάθεια αυτή δεν είναι παρά ένα μικρό μνημόσυνο στο παππού μου αυτόν, απ’ τον οποίο δεν είχα τίποτε, εκτός απο την κιτρινισμένη φωτογραφία.
Αυτό όμως ήταν μέχρι χθές. Γιατί από σήμερα έχω και το βιβλίο αυτό, που είναι ολότελα δικό του.