«Πλησιάζοντας στο ψυχιατρείο επικρατούσε μια τρομακτική ησυχία. [...] Προχωρώντας αντίκρισα ένα κτήριο που έδειχνε αρκετά παλιό, με κάγκελα και δύο αστυνομικά αυτοκίνητα σταματημένα απέξω. Στην είσοδο πέρασα από έλεγχο. [...] Μόλις μπήκα μέσα, άκουγα παράξενες κραυγές και φωνές που εναλλάσσονταν με απόλυτη ησυχία.
Το νοσοκομείο ήταν παλαιό πολύ και μύριζε παντού μούχλα και υγρασία. Όλες μου οι αισθήσεις ήταν σε εγρήγορση, αφού το περιβάλλον με έκανε να έχω τον νου μου τριγύρω... "Τόσοι ειδικοί εκεί μέσα και να μην έχουν δημιουργήσει ένα πιο ευχάριστο κλίμα;" αναρωτήθηκα, αλλά το ξέχασα την ίδια στιγμή που άκουσα να μου λένε ότι το κράτος δεν έχει χρήματα για τέτοιες πολυτέλειες».
Το βιβλίο αυτό αποτελεί προϊόν εθνογραφικής έρευνας στην περιοχή της Αθήνας και της Τρίπολης. Η πολυδιάστατη εξέταση της τρέλας, του ψυχοπαθή και άλλων συναφών εννοιών, παράλληλα με τις συγκλονιστικές αφηγήσεις των ιστοριών ζωής των εγκλείστων δείχνουν παραστατικά τον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιείται η πολιτισμική κατασκευή του ψυχιατρικού ασθενή στη σύγχρονη Ελλάδα. Η μελέτη όμως δεν σταματά εκεί. Ο μηχανισμός αντίληψης και αποκλεισμού του Άλλου επεκτείνεται επίσης στην αναπηρία και στο φύλο, αφού, όπως διαπιστώνεται, οι θεωρητικοί και μεθοδολογικοί μηχανισμοί που χρησιμοποιούνται για αυτό τον σκοπό είναι κοινοί. Το βιβλίο συμπληρώνει ένα σημαντικό κενό στην ελληνική βιβλιογραφία, η οποία στερείται επαρκών εθνογραφικών μελετών, και προπάντων μακρόχρονης επιτόπιας έρευνας σε ψυχιατρικές μονάδες εγκλεισμού. Τα επιστημονικά δεδομένα και οι εμπειρίες που καταθέτει θα δώσουν το έναυσμα για περαιτέρω έρευνες σε αυτό το σχεδόν ανεξερεύνητο πεδίο.