«Εκτός από τη γοητεία που μου ασκούσε η ψυχανάλυση, πάντα διατηρούσα την ανάγκη να δω τα πράγματα με έναν ευρυγώνιο φακό, πέραν του φακού που εστιάζει στην εσωτερικότητα και στον συμβολισμό» γράφει η Μ. Τζ. Γκέρσον στον πρόλογό της για να δώσει το προσωπικό της στίγμα σχετικά με την ενασχόλησή της με περισσότερες της μιας προσεγγίσεις στην ψυχοθεραπεία.
Αφού λοιπόν κάνει μια αναδρομή στα θεμελιώδη στοιχεία των διαφορετικών αυτών προσεγγίσεων, εστιάζοντας περισσότερο σε αυτά της συστημικής προσέγγισης στη θεραπεία ζεύγους και οικογένειας, παρουσιάζει τις τελευταίες εξελίξεις σε κάθε ψυχοθεραπευτική περιοχή. Στη συνέχεια, μέσα από την παράθεση μιας πλειάδας κλινικών περιστατικών, συγκρίνει ή και συνθέτει θεραπευτικές στάσεις και απόψεις, πάντα έχοντας στον νου της ότι απευθύνεται κυρίως σε ψυχαναλυτές, τους οποίους θέλει να ευ­­αισθη­τοποιήσει και να κινητοποιήσει για να γνωρίσουν και να εμβαθύνουν στη συστημική προσέγγιση.
Από την άλλη, παίρνει σαφή θέση για τη σημασία που μπορεί να έχει μια προσωπική ψυχοθεραπεία ψυχαναλυτικού τύπου για έναν συστημικό ψυχοθεραπευτή. Όπως υποστηρίζει, μπορεί στη θεραπεία οικογένειας η μεταβίβαση και η αντιμεταβίβαση να μπαίνουν σε δεύτερο πλάνο και να εστιάζουμε στο τι διαδραματίζεται μπροστά μας μεταξύ των μελών της οικογένειας, ωστόσο θα ήταν πολύ χρήσιμο να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας τα ατομικά δυναμικά και τη μεταβιβαστική και αντιμεταβιβαστική διεργασία, διότι, όπως γράφει:
«Με το να είμαστε αποτελεσματικοί και φειδωλοί μπορεί να συγκαλυφθεί ένα πλήθος ασυνείδητων θεραπευτικών πράξεων που μπορεί να είναι οι πιο σημαντικές, ακριβώς επειδή υπάρχουν εκτός συνείδησης».