Δήθεν... από έρωτα πετάς στο κενό όλα σου τα όνειρα. Δήθεν... από έρωτα αφήνεσαι κι εσύ στο ίδιο κενό. Δήθεν από την απουσία του έρωτα αλλάζεις τις προτεραιότητές σου, κάνεις μια "αλλαγή πλεύσης", διεκδικείς την ψυχή σου. Δήθεν... από ανάγκη για έρωτα χαρίζεσαι σε ό,τι μοιάζει να σε ζεσταίνει -έστω και για λίγο- από τα "μποφόρ της μοναξιάς" σου.

Δήθεν από φόβο για τα "άλλα" πρόσωπα του έρωτά σου φτάνεις να προτιμήσεις και τη φυγή, ακόμα και την απομόνωση. Δήθεν... από πίστη στη δύναμη του έρωτα αρνείσαι να αντιληφθείς ότι υπάρχουν πολλές αλήθειες για να βαφτίσεις ένα ψέμα.

Δήθεν αλλάζεις, δακρύζεις, πονάς. Δήθεν ξαναγεννιέσαι από τη στάχτη σου, ανασταίνεις τις ελπίδες σου. Δήθεν αγγίζεις την ευτυχία μέσα από μια αγκαλιά και κοιτάς τον ήλιο άφοβα από το δικό σου ουρανό...

Και τότε -δήθεν!- όλα φαίνονται πάλι δυνατά!
Μάλλον θα το πρόσεξες! Όλα τα "δήθεν" είναι φτιαγμένα από έρωτα...