Τα κείμενα κινούνται πάνω σε έναν κοινό θεματικό άξονα: τη μετατόπιση της πραγματικότητας στο πεδίο του μύθου, ώστε η συμβολική της διαπραγμάτευση να υπερβεί τη δυσχέρεια της καθημερινής της βίωσης και να αναδειχτούν οι κρυμμένες και πυρηνικές της πτυχές. Υπάρχει όμως και μια κοινή αφηγηματική επιλογή: η χρήση της αλληγορίας που φαίνεται να ξεπερνάει τον ρεαλισμό, χωρίς όμως και να τον υπονομεύει.
Ο συγγραφέας σχολιάζει τους καθημερινούς μας δισταγμούς και τις καθημερινές μας απορίες, τις φιλοδοξίες και τους φόβους μας, προσωποποιώντας τις ιδέες και συνδυάζοντάς τες με παραλλαγμένους μύθους. Πρόσωπα που ζουν τη δική τους ζωή των ιδεών, σε μια αφήγηση που επιτρέπει την παρείσφρηση του φανταστικού, για να σχολιάσει το καθημερινά ρεαλιστικό και να αναζητήσει το νόημα, την ουσία των πραγμάτων και της ύπαρξης.