«Ορή Λένη» φώναζε η μάνα της όταν αργούσε στις δουλειές ή ήταν αφηρημένη, «Ορή Λένη» έλεγε χαϊδευτικά για να την κανακέψει, «Ορή Λένη» διάλεξε να πει και η κόρη της, Μαίρη Αρβανιτάκη, όταν έγραψε το βιβλίο αυτό για τη μητέρα της. Η Λένη λοιπόν μεγάλωσε στην Κέρκυρα της δεκαετίας του 1950 και ήταν διαφορετική από τις υποταγμένες, υπάκουες, πειθήνιες και περιορισμένες γυναίκες της εποχής και του τόπου. Δε δίστασε να ταχτεί ενάντια στην πατρική εξουσία και να ακολουθήσει την καρδιά της, δεν έπαψε ούτε στιγμή να ξέρει ποια είναι και να το υποστηρίζει με θέρμη, πάντα μέσα στα όρια της ευπρέπειας και του τακτ. Αυτό το βιβλίο είναι η μυθιστορηματική ζωή της.



Πώς μπορεί να διαφέρει μια ξεκάθαρα μυθιστορηματική βιογραφία από τις άλλες; Γιατί να συστήσει κάποιος ένα βιβλίο που γράφτηκε από έναν απόγονο του κεντρικού προσώπου που περιγράφεται ενώ υπάρχουν τόσες άλλες και με διάφορες μορφές (βιογραφία, χρονικό κλπ.); Για ποιο λόγο να διαβάσει κάποιος ένα κείμενο για τα ήθη και έθιμα ενός νησιού στη δύσκολη μεταπολεμική περίοδο της χώρας μας εφόσον υπάρχουν τόσα άλλα; Η απάντηση ούτε μονοδιάστατη είναι ούτε απλή.



Η κυρία Μαίρη Αρβανιτάκη κατέγραψε την ιστορία των γονιών της, του Φάνη και της Λένης, όχι απλώς με τη συγκίνηση που συνοδεύει κάθε τέτοιο εγχείρημα αλλά με ξεκάθαρα προσωπικό στυλ γραφής, με προσεκτικό χειρισμό της πλοκής και ρεαλιστικούς διαλόγους. Αφηγείται την ιστορία των Βαρυπατάδων και των Καρουμπάτικων της Κέρκυρας, χωρίς ν’ αφήνει απ’ έξω κομβικά σημεία της πόλης της Κέρκυρας. Το κείμενο εμπλουτίζεται με περιορισμένη ντοπιολαλιά για να μην κουράζεται ο αναγνώστης, με περιστατικά σημαντικά για μια τοπική κοινωνία, με μελετημένη σκιαγράφηση χαρακτήρων και σωστό χειρισμό της ιστορίας ως το τέλος, όπου αρχίζουν τα γεννητούρια των επιγόνων.



Αστεία και τραγικά περιστατικά, η δύσκολη καθημερινότητα στα χωράφια, η πείνα και η φτώχεια που εξαλείφονταν λες και ως διά μαγείας όταν ερχόταν η ώρα του πανηγυριού, ο κοινωνικός καθωσπρεπισμός και ευπρεπισμός, η καθεστηκυία τάξη, το κουτσομπολιό, το μάζεμα της ελιάς, το κουβάλημα του νερού, το ψήσιμο του ψωμιού, τα κουτσομπολιά, τα λογοδοσίματα, τα προξενιά, αυτά και άλλα τόσα περνάνε μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματος στήνοντας μια καλοκουρδισμένη παράσταση που απόλαυσα με όλες μου τις αισθήσεις. Ακόμη και αργότερα, που η οικογένεια της Λένης αναγκάζεται να μεταναστεύσει στη Γερμανία, η κυρία Μαίρη Αρβανιτάκη φροντίζει να αποδώσει με μέτρο και ακρίβεια τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που ωθούσαν τον κόσμο στη δεκαετία του 1960 να μεταβεί σε άλλες χώρες αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο. Συγκινητικές και δύσκολες οι σελίδες όσο πλησίαζε το τέλος του μυθιστορήματος, σε κανένα σημείο όμως δεν ένιωσα να εκβιάζεται το συναίσθημά μου ή να περιττεύουν παράγραφοι.



Όλα αυτά τα περιστατικά και τα ήθη επιδρούν στην οικογένεια της Λένης, μιας γυναίκας που από τη στιγμή που αγάπησε έκανε πέρα το «πρέπει» του χωριού της και υποστήριξε το «θέλω» της καρδιάς της, με απρόσμενες συνέπειες για όλους. Και δεν είναι μόνο το γεγονός πως στάθηκε τυχερή και πέρασε καλά με τον Φάνη που διάλεξε αλλά υπήρξαν κι άλλες ανατροπές στη ζωή της, καλοδεχούμενες και μη. Χωρίς υπερβολές ή αναληθοφάνειες, με σωστούς διαλόγους, με προσεγμένες περιγραφές και με εξιστόρηση που δεν ξεχειλώνει από πουθενά, το βιβλίο «Ορή Λένη» είναι ένα υπέροχο δείγμα γραφής, μια καλογραμμένη αληθινή ιστορία, με την οποία άνετα μπορεί να ταυτιστεί ο αναγνώστης και να ταξιδέψει σε μια εποχή που δεν υπήρχε τίποτα δεδομένο κι όλα αποκτιούνταν με κόπο κι ανταμείβονταν με χαρά και γέλιο. Στα πλεονεκτήματα του βιβλίου είναι και η παράθεση φωτογραφιών της οικογένειας της συγγραφέως από τις περιόδους εξιστόρησης. Λίγες και προσεκτικά τοποθετημένες, βοηθάνε στην αναπαράσταση της εποχής και στην τεκμηρίωση των γραφόμενων.

Πάντα μου άρεσε να διαβάζω αληθινές ιστορίες. Γιατί τα καλύτερα σενάρια τα φτιάχνει η ίδια η ζωή, Με τα απρόοπτα της, τις δυσκολίες της και τους δυνατούς ή αδύναμους χαρακτήρες που δοκιμάζονται απο τις συνθήκες της κάθε εποχής. Το "Ορή Λένη" είναι μια αληθινή ιστορία που μέσα απο την δυνατή πλοκή της και την πολύ όμορφα δοσμένη εξέλιξη της μας ταξιδεύει στην Όμορφη Κέρκυρα απο την δεκαετία του1950 εως το 1971. Βήμα βήμα με μεστή και άμεση γραφή γινόμαστε κοινωνοί μιας ιστορίας που στο διάβα της συνδυάζει απίθανα την αγωνία για την εξέλιξη της ζωής των ηρώων, με τα ιστορικά στοιχεία και τις πολιτικές διακυμάνσεις της εποχής. Τα ήθη τα έθιμα, τις παραδόσεις και τις συνήθειες της Κορφιάτικης Κοινωνίας.



Η εποχή που ξεκινάει η ιστορία μας είναι η δεκαετία του 1950. Η δεκαετία της ανασυγκρότησης της Ελληνικής Κοινωνίας. Μετά το Τέλος του Β Παγκοσμίου πολέμου όλοι προσπαθούν να ανασυνθέτουν τις ζωές τους και να ξαναστήσουν με γερά θεμέλια το κτίσμα μιας καινούργιας προοπτικής.



Σε ένα χωριό της Κέρκυρας τους Βαρυπατάδες κλασσικό δείγμα επαρχιώτικης κουλτούρας, περιχαρακωμένο απο τις προκαταλήψεις της εποχής, βρίσκει τον χώρο και υψώνει το ανάστημα της μια γυναίκα η Λένη. Μια γυναίκα πολύ πιο μπροστά απο την εποχή της. Μια γυναίκα που εκείνη την εποχή, αποτέλεσε σύμβολο, για την δύναμη, την αποφασιστικότητα και το πείσμα της,



Η Λένη λοιπόν η μεσαία κόρη μιας εύπορης Οικογένειας του χωριού θα συναντήσει κάπου στα 17 της, στα μάτια του Όμορφου Φάνη, τον έρωτα. Με το πρώτο κοίταγμα, με την πρώτη λέξη οι δυο νέοι θα μπλεχτούν στα δίχτυα του φτερωτού Θεού και θα βαλθούν να παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις για να κάνουν αποδεκτή την σχέση τους. Στα δύσκολα εκείνα χρόνια που οι κοπέλες δεν είχαν λόγο, που η επιβολή του Πατέρα αποτελούσε τελεσίγραφο , η Λένη θα επιλέξει να αλλάξει αυτούς τους όρους επιβάλλοντας τους Όρους που προκύπτουν απο το συναίσθημα και την την δικιά της προσωπική Βούληση. Για το αν θα τα καταφέρει θα σας αφήσω να το ψάξετε στις σελίδες του βιβλίου. Εγώ θα στραφώ περισσότερο σε αυτό που μου έβγαλε αυτό το Βιβλίο.



Με τρόπο λιτό και συνοπτικό η συγγραφέας καδράρει τις εικόνες και καταφέρνει να μας αποτυπώσει επακριβώς τις συνήθειες της εποχής, τον τρόπο ζωής της περιοχής. Το λιομάζωμα, οι αγροτικές εργασίες γενικότερα, οι τοπικές ενδυμασίες, τα τοπικά πανηγύρια. Το κουβάλημα του νερού απο τα πηγάδια. Οι τόποι συνάντησης των κοριτσιών και των αγοριών. Οι ευφάνταστοι τρόποι που έβρισκαν οι νέοι της εποχής για να μπορούν να κρατούν ζωντανό τον έρωτα τους σε μια κλειστή Κοινωνία. Εικόνες ζεστές ζωντανές και άμεσες.



Θεωρώ σπουδαίο πλεονέκτημα για έναν συγγραφέα να μπορεί να τοποθετεί τα γεγονότα της ιστορίας του σε ένα πλαίσιο που εκτός απο πλοκή να περιέχει και εικόνες τόσο ζεστές και τόσο άμεσες που να δίνουν έμφαση στα πως και στα γιατί της ιστορίας. Σε αυτό το βιβλίο υπάρχει κίνηση, υπάρχει εικόνα. Και ο τρόπος με τον οποίο μας δίδεται το κάθε καινούργιο κομμάτι βγάζει απο μέσα μας ένα νέο συναίσθημα, μια γλύκα, μια συγκίνηση, μια ταύτιση πολλές φορές.



Οι ήρωες του Βιβλίου ζωντανοί και οικείοι κουβαλάνε και μας συστήνουν με έναν δικό τους μοναδικό τρόπο την ζωή μιας άλλης εποχής και τα δεδομένα μιας άλλης νοοτροπίας. Μιας ζωής που κατορθώνει μέσα απο τις αποφάσεις, τις μάχες και την πάλη να αναδείξει την δύναμη της Ψυχής του Έρωτα της Αγάπης και Κυρίως να Κεντράρει στον Θεσμό της Οικογένειας. Η Οικογένεια της Λένης γίνεται η δικιά μας Οικογένεια, αποκτά μια ιδιαίτερη σχέση με τον καθένα μας καθώς τα Βιώματα της έρχονται να καθίσουν αναπαυτικά στην καρδιά και στο μυαλό μας.



Στο Βιβλίο αυτό δεν παρακολουθείς απλά την εξέλιξη μιας "Αληθινής Ιστορίας". Δεν είναι απλά μια Βιωματική ιστορία. Είναι ένας καλοσχηματισμένος συνδυασμός πλοκής ιστορικότητας, λαογραφίας με σπουδαία ηθογραφικά στοιχεία. Που ξεχύνει δύναμη, αυθόρμητο συναίσθημα, πόνο, συγκίνηση και πολύ μα πολύ σκέψη για μια Ελληνική Πραγματικότητα που συνεχώς επαναλαμβάνεται ( Μετανάστευση- Δύσκολες συνθήκες ζωής- Οικονομική Κρίση). Πετυχαίνει να εκφράσει όλον τον σφυγμό της εποχής, να τονίσει συνήθειες και τρόπο ζωής να μας κάνει πάνω απο όλα να ζήσουμε μια δυνατή ιστορία αγάπης που μπορεί να μας θυμίσει κάτι απο τους αληθινούς και μεγάλους έρωτες που επιβίωσαν ή χάθηκαν σε κάποιες μακρινές άλλες εποχές.



Το βιβλίο αυτό με άγγιξε με τον αυθορμητισμό του, με τον δυναμισμό του και τον ιδιαίτερο τρόπο διαχείρισης της Προσωπικής της Οικογενειακής ιστορίας απο την συγγραφέα Μαίρη Αρβανιτάκη. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να προσπαθήσεις να μεταδόσεις συναισθήματα και εικόνες που σε άγγιξαν σε στιγμάτισαν και σε καθόρισαν με τον σωστό τρόπο. Η Μαίρη Αρβανιτάκη όμως κατάφερε να ισορροπήσει το προσωπικό συναίσθημα και να τονίσει περισσότερο τα γεγονότα, την εποχή και την δύναμη με την οποία ο καθένας διαχειρίστηκε το προσωπικό του κομμάτι σε αυτή την εξαιρετική πορεία ζωής.