«Όλα τα παλιά σπίτια κουβαλούν αναμνήσεις. Τελευταίες ανάσες.Παίζουν κρυφτό ανάμεσα στους ζωντανούς.»
«Η Σκιά στο σπίτι» ήταν ένα από τα βιβλία που ήθελα να διαβάσω πολύ τα δύο τελευταία χρόνια. Το έβλεπα σε πολλές ομάδες στο Facebook και άπειρες συζητήσεις έχουν γίνει, και συνεχίζουν να γίνονται, γύρω από αυτό. Παρ’ όλο που διαβάζω ψυχολογικά θρίλερ και αστυνομικά μυθιστορήματα κατά κόρον δεν μπορώ να πω ότι η λογοτεχνία τρόμου είναι από το είδος που με ελκύει ιδιαίτερα. Και αυτό γιατί φοβάμαι. Τι φοβάμαι; Το σκοτάδι φυσικά! Πάντα υπάρχει φωτάκι αναμμένο στον διάδρομο για να διαλύει όποιες σκιές μπορεί να διαλύσει…

Ένα θα σας πω πριν ξεκινήσω τον σχολιασμό μου. Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κέλλη πρέπει να διαβάζεται στο φως της ημέρας. Γιατί όταν πέφτει η νύχτα το μυαλό σας θα κάνει περίεργα παιχνίδια με τις σκιές που σχηματίζονται στο σκοτάδι. Παρ’ όλα αυτά ήταν ένα βιβλίο που απόλαυσα μέχρι και την τελευταία του σελίδα. Τόσο πολύ που θέλω να επισκεφτώ κάποια στιγμή την περιοχή που βρίσκεται η λίμνη Βόλβη και να ψάξω να βρω που είναι το αρχοντικό Καρατζά. Άσχετη σημείωση αλλά το πατρικό όνομα της μητέρας μου είναι Καρατζά. Άλλος ένας λόγος που με τράβηξε το συγκεκριμένο βιβλίο πέρα από τις διθυραμβικές κριτικές που έχω διαβάσει κατά καιρούς.

Ο Τάσος Βαρθαλίτης μετά τον ξαφνικό θάνατο της συζύγου του Ναταλίας γίνεται ο ιδιοκτήτης του αρχοντικού Καρατζά στην περιοχή της λίμνης Βόλβη που μέχρι τότε λειτουργούσε ως ξενοδοχείο από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη του. Είναι το μέρος όπου είχε κάνει πρόταση γάμου στη Νατάλια και είναι σίγουρος ότι η επιθυμία της ήταν να επιστρέψουν στο μέρος που σφραγίστηκε η κοινή τους πορεία στη ζωή. Θα μετακομίσει εκεί μαζί με τα παιδιά του χωρίς να γνωρίζει τη σκοτεινή ιστορία που κρύβεται στα έγκατα του αρχοντικού. Θέλοντας να μαζέψουν τα κομμάτια μιας διαλυμένης ζωής θα γίνουν μάρτυρες αλλόκοτων γεγονότων που θα τους παρασύρουν σε έναν θανάσιμο κίνδυνο. Μια σκιά παραμονεύει στα σκοτάδια του αρχοντικού χρησιμοποιώντας την ανάγκη τους για να ξαναβρούν όσα έχασαν και δεν τους αφήνει να δουν τι πραγματικά συμβαίνει. Όταν θα συνέλθουν από την πλάνη που τους έχει απλώσει πάνω τους η οργισμένη ύπαρξη που δεν κατάφερε να σιγάσει με το πέρασμα του χρόνου θα είναι πολύ αργά πλέον. Ο δρόμος της επιστροφής θα είναι αδιάβατος.
«Παγωμένα χέρια έκλεισαν γύρω του και μια ανατριχίλα διαπέρασε το παιδικό του σώμα, ένα ρίγος χαράς, όπως όταν έπαιζε με τη μαμά, που τον έκανε να γελάσει. Αφέθηκε στην αγκαλιά της, που μύριζε όμορφα, σαν να τα μπισκότα που είχε μυρίσει νωρίτερα. Το τραγούδι της δε σταμάτησε, τώρα όμως την άκουγε να του ψιθυρίζει συγχρόνως πράγματα. Το ελάχιστο φως του χώρου ερχόταν από το άνοιγμα της πόρτας στην άλλη άκρη του δωματίου. Πού και πού σκιές περνούσαν μπροστά από τη θαμπή χαραμάδα, κόσμος που βημάτιζε αργά από τη μια μεριά του δωματίου στην άλλη. Τα κλάματα τους, οι φωνές τους, η μουσική απ’ έξω, όλα σκεπάζονταν από τα λόγια της γυναίκας στο αυτί του…«Μανούλα», μουρμούρισε μια στιγμή, μια λέξη μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, καθώς τα μάτια του άρχισαν να κλείνουν…»
Αν το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κέλλη «Η Σκιά στο σπίτι» ανήκε σε ξένο συγγραφέα τώρα θα είχαμε ήδη δει την κινηματογραφική του μεταφορά. Έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που συνάδουν ώστε να δημιουργηθεί ένα εξαιρετικό θρίλερ τρόμου ντυμένο με μπόλικα μεταφυσικά στοιχεία που θα ήταν μια υπέροχη ευκαιρία για έναν σκηνοθέτη να παίξει με καταπληκτικά κινηματογραφικά εφέ. Ήδη έχω κάνει εικόνα των σκιών που κρύβονται στο σπίτι, του αρχοντικού, του κήπου αλλά και του τεράστιου δέντρου που κρύβει μέσα του. Το gothic στοιχείο επίσης είναι διάχυτο σε ολόκληρο το βιβλίο και δεν θα μου έκανε εντύπωση αν την μεταφορά του στο πανί αναλάμβανε ο αγαπημένος μου Τιμ Μπάρτον. Είναι αυθεντία άλλωστε σε τέτοιου είδους ταινίες. «Η Σκιά στο σπίτι» θυμίζει λίγο τη «Γυναίκα με τα μαύρα» αλλά ίσως στην πιο ζοφερή της μορφή. Η περιοχή που επέλεξε ο συγγραφέας για να ζωντανέψει τους ήρωες και την ιστορία του διαθέτει από μόνη της μια μυστηριακή ατμόσφαιρα που δημιουργεί το κατάλληλο κλίμα για να ξετυλιχτεί το κουβάρι της πλοκής του βιβλίου.

Ένα απομονωμένο αρχοντικό, μια τεράστια έκταση να το περιτριγυρίζει, ένας απροσπέλαστος κήπος που κρύβει μέσα του ένα γέρικο πλατάνι, πατώματα που οι σανίδες τους τρίζουν, πόρτες που φαινομενικά είναι σκεβρωμένες και δεν ανοίγουν εύκολα – όχι τουλάχιστον σε αυτούς που δεν πρέπει -, πορτραίτα μιας άλλης εποχής κρεμασμένα στους τοίχους, κολλώδεις ιστοί από αράχνες που καλύπτουν σχεδόν τα πάντα, ένα μεγάλο πέτρινο τζάκι, φωνές που ακούγονται μέσα από τους τοίχους, σκιές που κινούνται στο σκοτάδι, μια καταπακτή που μέσα της κυριαρχεί το απόλυτο σκοτάδι και μια εντελώς απόκοσμη ησυχία. Όλα αυτά προσφέρουν ανατριχιαστικές στιγμές στους αναγνώστες δημιουργώντας το κατάλληλο κλίμα για ένα βιβλίο τρόμου. Και από την άλλη έχουμε να κάνουμε με τους ήρωες με τις ανησυχίες τους, τα άγχη τους και τους φόβους τους μέσα από μια εξαιρετική ψυχογραφική ανάλυση που μας κάνει να συμπάσχουμε μαζί τους. Είναι και μια ιστορία αγάπης ανθρώπων που παλεύουν να διαχειριστούν τις απώλειες που βίωσαν στο πέρασμα του χρόνου και να συμφιλιωθούν μαζί τους.

Με απλή γραφή που βριθεί υπέροχων μεταφορών στο διάβα της ο Κωνσταντίνος Κέλλης μας προσκαλεί στο αρχοντικό Καρατζά και στην περιοχή της λίμνης Βόλβη για να ταξιδέψουμε σε ένα σκοτεινό μυθιστόρημα τρόμου που θα μετατρέψει το σκοτάδι σε σκιές που κρύβονται μέσα του έτοιμες να μας κατασπαράξουν. Ένα μεταφυσικό θρίλερ μυστηρίου που παίζει με το μυαλό μας δημιουργώντας μια ζοφερή ατμόσφαιρα ενός εσωτερικού φόβου που φωλιάζει μέσα στην ψυχή μας αποτρέποντας μας να ξορκίσουμε τους δαίμονες που την κατατρώνε.

Ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής ενός δικού μας ανθρώπου που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα μεγάλα ονόματα του εξωτερικού. Μην το προσπεράσετε. Τουλάχιστον όσοι δεν το έχετε ήδη διαβάσει.
«Οι σκιές έγιναν γραμμές, οι γραμμές καμπύλες. Η σκόνη στον αέρα έγινε πρόσωπο δίχως σημάδια, μαλλιά που έπεφταν ως τη μέση μιας γυναικείας πλάτης. Το αδιόρατο γκρίζο έγινε φόρεμα αραχνοΰφαντο, μακρύ μέχρι τους αστραγάλους δύο γυμνών ποδιών που σηκώνοντας στις μύτες, παρότι δεν πατούσαν εντελώς στο πάτωμα…Στο άδειο ισόγειο το φόρεμα, στη μέση του πατώματος, άρχισε να ζαρώνει. Τα νήματα του διαλύονταν, έχαναν τη συνοχή τους… Μια πόρτα έκλεισε στον πάνω όροφο και το σύννεφο σκόρπισε σαν να το είχε διαπεράσει αέρας, στέλνοντας τα νήματα να πιαστούν στα έπιπλα και στους τοίχους…Το φεγγάρι κρύφτηκε ξανά πίσω από τα σύννεφα, αφήνοντας το αρχοντικό στο σκοτάδι του…»

Καλογραμμένο μεταφυσικό θρίλερ που ενώ έχει σωστές δόσεις τρόμου και ολοκληρωμένους χαρακτήρες νομίζεις ότι όλη αυτήν την ιστορία την έχεις ξαναδιαβάσει ή ξαναδεί σε ταινία.

Καλογραμμένο και έξυπνα δομημένο, κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα.

Η σκιά στο σπίτι θα καταστρέψει τις ζωές τους. Θα τους καλέσει κοντά της και θα τους κάνει δικούς της για πάντα. Θέλει να εκδικηθεί. Θέλει να πάρει πίσω το παιδί της και τον άντρα της, σκοτώνοντας όσους της μπαίνουν εμπόδιο. Ποια είναι; Τι συνέβη; Από πού πηγάζει το κακό; Τι θέλει στην πραγματικότητα η σκιά από αυτό το σπίτι και τους ενοίκους του; Ένα μεταφυσικό θρίλερ που με ανάγκασε σε αυτήν την ηλικία να κοιμάμαι με το φως αναμμένο για όσο καιρό το διάβαζα (και δε σκοπεύω να το σβήσω σύντομα!).

Από την περίληψη και τις πρώτες σελίδες καταλαβαίνεις πως έχεις να κάνεις με ένα φάντασμα που ζητά εκδίκηση και προκαλεί το κακό παντού γύρω του. Και πώς καταφέρνεις να κρατήσεις αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και τις τρίχες του όρθιες για περίπου 550 πυκνογραμμένες σελίδες; Αυτό οφείλεται στον εξαιρετικό χειρισμό της ιστορίας του συγγραφέα και στον άρτια δομημένο σκελετό μιας πλοκής που δεν αφήνει κανένα κενό, ούτε χάσμα, αντίθετα, οι χαρακτήρες του εδώ και του επέκεινα μπλέκονται σε ένα γαϊτανάκι μίσους, εκδίκησης, οργής και αλόγιστης βίας με αρχή, μέση και αναπάντεχο τέλος. Γιατί πάντα στις ιστορίες οι καλοί νικούν και οι κακοί ηττώνται, μόνο που εδώ οι συνέπειες αυτής της ολοκλήρωσης είναι τω όντι μη αναμενόμενες.

Ένα ρημαγμένο αρχοντικό κείται δίπλα στη λίμνη Βόλβη και πολύ κοντά στο αντίστοιχο χωριό, ένα μεγάλο πέτρινο κτίσμα, με μαγευτικό κήπο και απεριόριστη θέα από τα παράθυρα. Μόνο που κανένα πετάμενο ή σερνάμενο ή εστώ βηματίζον πλάσμα δεν περνάει τη σκουριασμένη καγκελόπορτα. Όσο ήταν πανδοχείο, εκεί έκανε την πρόταση γάμου ο Τάσος στη Ναταλία, δεκαέξι χρόνια πριν. Μετά τον θάνατό της από ανεύρυσμα, ο Τάσος αποφασίζει να μείνει μόνιμα στο αρχοντικό Καρατζά μαζί με τα δύο τους παιδιά, τη δεκαπεντάχρονη Ελπίδα και τον κατά δέκα χρόνια περίπου μικρότερό της Δημήτρη. Τι σύμπτωση που το αρχοντικό πουλιόταν και μάλιστα για ένα κομμάτι ψωμί! Χωρίς να το καταλάβει, ο Τάσος θα γίνει υποχείριο της σκιάς στο σπίτι, θα ενστερνιστεί τρόπους, αντιλήψεις και επιθυμίες σα να ήταν δικά του και η τύφλωση και κώφωσή του θα δημιουργήσουν τους πρώτους τριγμούς στη ζωή της οικογένειάς του.

Τα παιδιά του Τάσου, η Ελπίδα και ο Δημήτρης, στην αρχή μαγεύονται από το σπίτι, σύντομα όμως, ειδικά η Ελπίδα, νιώθει ανεπιθύμητη ενώ αρχίζει να ερωτεύεται τον γοητευτικό αστυνομικό διοικητή της περιοχής που εμφανίζεται υπερβολικά συχνά στην οικία τους. Τι μυστικό κρύβει ο γυμνασμένος αυτός άντρας; Γιατί θέλει να βοηθήσει; Τι ξέρει; Ταυτόχρονα, η Αντωνία, κολλητή φίλη της Ναταλίας και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των πρωταγωνιστών, καταλαβαίνει πως σύντομα ένα χάρισμα από το οποίο προσπαθούσε να απαλλαγεί θα της φανεί ξανά χρήσιμο. Τι βλέπει και τι νιώθει; Θα καταφέρει να βοηθήσει ουσιαστικά τη δύσκολη κατάσταση στο στοιχειωμένο σπίτι; Με ποιον παίζει ο Δημητράκης; Σε ποιον ανήκουν τα βήματα; Πώς ξέρει τι θέλει η μητέρα του από εκείνον;

Μέσα σε όλο αυτό το κλειστοφοβικό, ανατριχιαστικό περιβάλλον, καταφέρνει ο κύριος Κέλλης να χτίσει και να γκρεμίσει ανθρώπινους δεσμούς και σχέσεις με λογικοφανείς αιτίες και φυσικά άφθονη αγωνία και εκπλήξεις. Επιπλέον, συγκινήθηκα ιδιαίτερα που μέσα σε όλα αυτά τα ανεξήγητα και φρικιαστικά γεγονότα παρεισέφρησε και ένας υπέροχος, δυνατός έρωτας, τόσο μα τόσο αλλιώτικος από τους συνηθισμένους. Με κέρδισε η διαφορετικότητά του, με σαγήνευσε η δύναμή του, με έκανε να δακρύσω η κατάληξή του. Χωρίς υπερβολή, χωρίς περιττολογίες, ήταν απόλυτα εντεταγμένος στην υπόλοιπη ιστορία και η ολοκλήρωσή του ήταν από τα δυνατότερα σημεία του βιβλίου.

«Η σκιά στο σπίτι» είναι ένα ανατριχιαστικό θρίλερ, που με έκανε να θυμηθώ την εξίσου νοσηρή και ανατρεπτική ατμόσφαιρα του «Φρανκενστάιν» της Μαίρη Σέλλεϋ και με ανάγκασε να ξαγρυπνήσω για να το τελειώσω (αυτή είναι η επίσημη εκδοχή!). Εξαιρετικά καλογραμμένο, με όλες τις λέξεις και τις προτάσεις να κλείνουν όλο και περισσότερο τον αναγνώστη στον κήπο και στο σπίτι, χωρίς ελπίδα διαφυγής και μια ιστορία που παίρνει τρομακτικές και μεταφυσικές διαστάσεις, κάνοντάς με να αναρωτηθώ πώς θα μπορούσε να τελειώσει αυτή η ανατριχίλα. Όχι τίποτε άλλο αλλά για πρώτη φορά κατάλαβα τη δύναμη των λέξεων, μιας και ένιωθα σα να βλέπω και να ζω τρισδιάστατα την ιστορία σα σε ταινία στο σινεμά. Όλη η ατμόσφαιρα, οι εναλλαγές σκηνών, τα συναισθήματα, απλωμένα σε λέξεις και παραγράφους, γεμάτα δύναμη και παραστατικότητα. Και το φινάλε του μυθιστορήματος ήταν εξαιρετικό, διακριτικό, καλοδουλεμένο και απολύτως ρεαλιστικό. «Η σκιά στο πσίτι» είναι ένα δυνατό, στιβαρό και απαιτητικό μεταφυσικό θρίλερ που το αγάπησα από τις πρώτες σελίδες.

Ενα καταπληκτικο θριλερ που σε καθηλωνει!!!μπραβο

Ένα Παλιό Αρχοντικό δίπλα στις Όχθες της λίμνης Βόλβης- λίγα χρόνια πριν -φιλοξενεί τον Τάσο και την Ναταλία. Ένα βράδυ που είναι γεμάτο απο περίεργα γεγονότα. Ένα βράδυ που θα σημαδέψει την ζωή τους χρόνια μετά. " Μπορείς να μας φανταστείς εδώ;" Είχε πει η Ναταλία στον Τάσο εκείνο το Βράδυ. Το βράδυ που ξεκίνησε με πολλά ακατανόητα παράσιτα και κατέληξε σε μια πρόταση γάμου. Ένα περίεργο δέσιμο, μια αδιόρατη κλωστή δένει απο εκείνη την στιγμή την ζωή τους, με το μυστηριώδες και σκοτεινό Αρχοντικό. Όταν η Ναταλία πεθαίνει πρόωρα ο Τάσος αποφασίζει να πραγματοποιήσει το Όνειρο της νεκρής συζύγου του. Αγοράζει το Παλιό αρχοντικό και μετακομίζει εκεί με τα δυο του παιδιά την Ελπίδα και τον Δημητράκη.

Απο την πρώτη στιγμή της παρουσίας τους στο Αρχοντικό αρχίζουν τα περίεργα φαινόμενα και η παραίσθηση αρχίζει να παίζει με την λογική. Τα μάτια της φαντασίας αρχίζουν να κινούν τα γρανάζια της δυνατής πλοκής. Γρήγορα και αναπάντεχα όλα αλλάζουν ρόλους και οι εικόνες αποκτούν αμφίσημο χαρακτήρα. Στα σκοτεινά δωμάτια του αρχοντικού, κάτω απο τα ξύλα που τρίζουν, ανάμεσα στα τούβλα, η Σκιά που το διαφεντεύει περιμένει. Οι αναμνήσεις που κουβαλάει το σπίτι πολλές. Όλα τα παλιά σπίτια κουβαλούν αναμνήσεις. Αυτό όμως το σπίτι κουβαλάει και πολύ πόνο. Παλιό και καινούργιο. Πόνο και Θλίψη για τον Τάσο που αναβιώνει τις αναμνήσεις του με την Ναταλία στο Σπίτι εκείνο το ένα και μοναδικό βράδυ χρόνια πριν όταν της έκανε Πρόταση γάμου. Θα ήθελε να την είχε δίπλα του, να την ακούει πραγματικά και όχι να αναδημιουργεί αναμνήσεις ή να εκπληρώνει ένα όνειρο της χωρίς εκείνη να είναι παρόν.Πόνο και συναισθηματικό κενό για την Ελπίδα την κόρη του που έχοντας χάσει την μητέρα της είναι υποχρεωμένη να σηκώσει στους ώμους της, την ψυχολογική στήριξη του πατέρα της και την ανατροφή του μικρού αδερφού της. Εγκαταλείπει φίλους και συνήθειες για να ακολουθήσει τον πατέρα της στην μέση του πουθενά. Η μητρική απουσία σε μια τόσο τρυφερή ηλικία για τον Δημητράκη τον κάνει να ψάχνει στις σκιές του σπιτιού την αγκαλιά της μητέρας του. Ο μικρός Δημητράκης είναι ο πιο προσιτός στόχος για να βρούν διαφυγή οι παλιές αναμνήσεις που στοιχειώνουν το σπίτι. Και ο πατέρας του ο Τάσος που είναι ευάλωτος και δεν μπορεί να καταλάβει την αρνητική και σκοτεινή αύρα του σπιτιού. Η Ελπίδα ανάμεσα τους να προσπαθεί να βάλει σε τάξη με την λογική όσα την φέρνουν αντιμέτωπη με τον τρόμο, τον φόβο και το ζοφερό αδιέξοδο. Η Σκιά στο Σπίτι απλώνει ένα αδιάσπαστο ιστό αράχνης και τους παγιδεύει. Απειλεί να τους καταπιεί σαν σαρκοφάγο δέντρο, ψάχνει λύτρωση και ζητάει την δικιά της στοιχειωμένη αποκατάσταση. Ανάμεσα στην Ψευδαίσθηση, την Οφθαλμαπάτη και στην Πραγματικότητα. Ανάμεσα στην λογική και τον Παραλογισμό μπαίνει απο την Πρώτη στιγμή ο μυστηριώδης και ανερμήνευτος Αστυνομικός Διοικητής της Περιοχής Μιχάλης Γρίβας. Με την επίμονη και ανεξήγητη συμπεριφορά του με τα κόλπα που χρησιμοποιεί για να έρθει σε επαφή με τους νέους ενοίκους προκαλεί υποψίες, θολώνει τα νερά και μπερδεύει. Είναι ο ένοχος; Είναι η λύση του μυστηρίου ή είναι η πηγή που θα δώσει διέξοδο; Και ενώ ο κλοιός στενεύει ,ενώ το ένα ανεξήγητο γεγονός διαδέχεται το άλλο. Ενώ τα ατυχήματα και μερικά ακατανόητα γεγονότα πληθαίνουν, μια ιστορία αλλόκοτη, απίστευτη και σκοτεινή έρχεται στο φως. Κάποιες περίεργες εξαφανίσεις στο παρελθόν, ανεξιχνίαστοι φόνοι. Και το παρελθόν αλλοιώνει το παρόν με έναν εκπληκτικό τρόπο. Αφομοιώνει κάθε τι φωτεινό και το φέρνει στο σκοτάδι. Η ψευδαίσθηση της ευτυχίας μπαίνει στην τροχιά ενός εφιάλτη με απρόβλεπτες συνέπειες. "Εμείς ευτυχισμένοι" φωνάζει η Ναταλία στο μυαλό του Τάσου και τον τραβάει με δύναμη σε εναν λαβύρινθο που θα στροβιλίσει τις ζωές όλων.

Η εναλλαγή των εικόνων. Η μεταμόρφωση της Σκιάς η αποκάλυψη των Προθέσεων είναι συγκλονιστική. Το υπέροχο τοπίο που σιγά συμπυκνώνεται, και συρρικνώνεται. Η εκπλήρωση ενός ονείρου που είχε σκοπό να αναβιώσει αναμνήσεις καταλήγει σε εφιάλτη. Η ζεστή αγκαλιά του Αρχοντικού μετατρέπει κάθε συναίσθημα σε εχθρικό. Εξωφρενικά και απόκοσμα γεγονότα που ξεπερνούν κάθε φαντασία περιμένουν εξήγηση και λύτρωση. Ο τρόμος ακροβατεί με το μυστήριο, σε ένα περίτεχνο μπερδεμένο κουβάρι που περιμένει την ώρα να ξετυλίξει την ιστορία που κρύβουν οι πράσινοι τοίχοι του αρχοντικού. Μικρές φαινομενικά ασήμαντες λεπτομέρειες πέφτουν σιγά σιγά στην θέση τους σαν πετραδάκια και γεμίζουν ζοφερά τα κενά της ιστορίας μας. Τα ημερολόγια της Ναταλίας η "διαίσθηση" της Αντωνίας η επιμονή της Ελπίδας θα δείξουν το δρόμο. Το Θέμα όμως είναι: Έχουν προλάβει άραγε τον Χρόνο; Έχουν προλάβει να σώσουν την ζωή τους απο την Κόλαση που κρύβει το Αρχοντικό και η Σκιά που κατοικεί Χρόνια μέσα σε αυτό; Είναι το Δεύτερο Βιβλίο του Κωνσταντίνου Κέλλη που διαβάζω μετά την Νεκρή Γραμμή και έχω μείνει με τις πιο άριστες των εντυπώσεων. Εξαιρετικός χειριστής του λόγου διαμορφώνει με ευέλικτο τρόπο την πλοκή της ιστορίας του βάζοντας διαρκώς τον αναγνώστη να αιωρείται ανάμεσα στο λογικό και το Παράλογο. Στην Φαντασίωση και στην πραγματικότητα, στον φόβο και στην αλλεπάλληλη έξαρση των συναισθημάτων που δεν κατευνάζονται ποτέ.. Τρόμος ,ανατριχίλα, ζοφερές και φωτεινές αναμνήσεις. Ονειρικές και πραγματικές καταστάσεις. Εναλλαγές στις υποψίες και τις λάθος εκδοχές. Διαρκής ανακατανομή των συναισθημάτων των προθέσεων και των μυστικών. Παίζει με το συναίσθημα με ένα τρόπο που δίνει σε αυτό ουσία. Γιατί ποιός είπε οτι ένα Βιβλίο Τρόμου δεν βγάζει συναίσθημα; Η απώλεια και πως την διαχειρίζεται το κάθε μέλος της Οικογένειας. Ο πατέρας που χάνει την αγαπημένη του γυναίκα και τα παιδιά που χάνουν την μητέρα τους. Όλη αυτή η αγάπη και η απώλεια διαθλά στο μυαλό τους εικόνες που τους κοροϊδεύουν και τους ξεγελούν. Που προσπαθούν να τους δέσουν ή να τους αποδεσμεύσουν απο το σπίτι. Να τους κρατήσουν η να τους διώξουν με την ψευδαίσθηση μιας νέας αρχής. Η Σκιά στο σπίτι είναι ένα θαυμάσιο μυθιστόρημα που με έντεχνο και μεθοδικό τρόπο ξηλώνει την πραγματικότητα, αποκαθηλώνει την λογική και προσφέρει στον αναγνώστη ένα εξαιρετικό ταξίδι στον αθέατο κόσμο της Φαντασίας και του μυαλού. Μέσα απο τις αναλαμπές της λογικής ψάξτε την χαραμάδα και ακολουθήστε τα ίχνη της Σκιάς για να ζήσετε ένα μαγευτικό αλλά τρομακτικό ταξίδι μαζί με τους ήρωες του Βιβλίου.