Ο λύκος υπάρχει στην ιστορία της Κοκκινοσκουφίτσας για να μας δείξει τους ανθρώπους που πρέπει να προσέχουμε. Το πριγκιπόπουλο στην ιστορία της Σταχτοπούτας υπάρχει για να μας δείξει ότι ζει εκεί έξω κάποιος ιδανικός για κάθε κοπέλα. Τα τρία γουρουνάκια υπάρχουν για να μας δείχνουν πώς πρέπει να χτίζουμε τη ζωή μας, για να μην μπορεί κανείς να γκρεμίσει τους κόπους μας. Το ασχημόπαπο υπάρχει για να μας δείξει ότι πίσω από κάθε φαινομενικά άσχημο άνθρωπο κρύβεται ένας κύκνος που εμφανίζεται με τον καιρό. Η μάγισσα στην ιστορία της Χιονάτης υπάρχει για να μας δείξει ότι οι προθέσεις των ανθρώπων δεν είναι πάντα αγνές. Ο γράφων (συγγραφέας όπως αποκαλείται) κάποιες φορές γράφει τα πράγματα όπως έχουν. Κάποιες φορές μπορεί να μειώνει ή να υπερβάλλει. Κάποιες φορές γράφει προσωπικές ιστορίες και κάποιες φορές γράφει ιστορίες που έχει ακούσει. Κάποιες φορές συνδυάζει δικά του βιώματα με βιώματα άλλων ανθρώπων. Όπως και να έχει, κάθε ιστορία κρύβει αλήθειες. Και δείχνει πώς αυτές οι αλήθειες μπορούν να μοιάζουν με ψέματα. Με υπερβολές. Μα καμιά φαντασία δεν είναι ικανή να ξεπεράσει την πραγματικότητα. Καμιά ιστορία δεν μοιάζει αληθινή. Γιατί όλοι αποκλείουν ότι αυτό που διαβάζουν μπορεί να συμβεί. Και φτάνει μια στιγμή που έρχονται αντιμέτωποι με κάτι που τους αφήνει άφωνους. Και δικαιώνουν κάθε βιβλίο και κάθε ταινία που έχει κυκλοφορήσει και που δεν πίστεψαν. Συνηθίζουμε να γράφουμε στους προλόγους των βιβλίων: "Τα πρόσωπα και οι καταστάσεις που περιγράφονται εδώ ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα". Δεν έχουν;...