Αναμφίβολα ο χωρισμός των γονιών παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του παιδιού. Τα παιδιά αντιδρούν με διάφορους τρόπους. Υπάρχουν παιδιά που νιώθουν ένταση, πόνο, θλίψη, ενοχές, αβεβαιότητα για το μέλλον, υπάρχουν όμως και παιδιά που δεν έχουν ιδιαίτερες δυσκολίες και η
ψυχολογική τους κατάσταση δε φαίνεται να έχει διαταραχθεί. Πολλά εξαρτώνται από τη νέα οικογενειακή δομή μετά το διαζύγιο, απ\' τον τρόπο που οι γονείς χειρίζονται τις μετέπειτα σχέσεις τους κυρίως για θέματα που αφορούν τα παιδιά τους καθώς και από τις αποφάσεις των δικαστηρίων στις περισσότερες των οποίων ταυτίζεται το συμφέρον του παιδιού με την επιμέλεια της μητέρας, πράγμα που δεν ευνοεί την ενίσχυση της σχέσης του πατέρα με τα παιδιά.
Σημαντικός είναι ο ρόλος του σχολείου. Ο δάσκαλος θα μπορούσε να βοηθήσει τα παιδιά χωρισμένων γονιών που παρουσιάζουν προβλήματα προσαρμογής και συμπεριφοράς, σε θέματα αυτογνωσίας και αυτοεκτίμησης κυρίως λόγω της συχνής του επαφής μαζί τους. Εντούτοις, σήμερα, θεσμικά δεν υπάρχει χώρος για ν\' ακουμπήσει το αίτημά του ο δάσκαλος. Η ύπαρξη Συμβούλου κρίνεται απαραίτητη στο χώρο του σχολείου μιας και θα μπορούσε ν\' αποτελέσει γέφυρα ανάμεσα στο δάσκαλο και τα παιδιά, δημιουργώντας ένα πλαίσιο παρέμβασης, διευκολύνοντας έμπρακτα αλλά και μέσα από τη στάση του.