Η αθεΐα είναι μόλις ένα σκαλί πιο κάτω από την απόλυτη πίστη, ενώ ο αδιάφορος δεν έχει τίποτα παρά μόνο έναν ανόητο φόβο.


Η δραματοποίηση κειμένων του Ντοστογιέφσκι [...] ισοδυναμεί με μια διπλή πρόκληση: Πώς να εκφραστεί θεατρικά το δυσθεώρητο, ιλιγγιώδες βάθος της ψυχολογίας των μεγάλων ντοστογιεφσκικών χαρακτήρων; [...] Αλλά και συνάμα: Πώς να κωδικοποιηθούν σε ένα "δευτερογενές" θεατρικό έργο τα αδιαμφισβήτητα σημεία θεατρικότητας που εμφανίζουν τα πρωτογενή μυθιστορηματικά κείμενα του Ντοστογιέφσκι, τα οποία έχουν επιτρέψει να σχηματιστεί ακόμα και ο όρος "ντοστογιεφσκική σκηνή", με πολύπλοκη υβριδικότητα θεάτρου-μυθιστορήματος που υπογραμμίζεται από έναν Μιχαήλ Μπαχτίν; [...] Μια γόνιμη και πρωτότυπη απάντηση σε αυτή την πρόκληση θα βρει ο αναγνώστης/θεατής του έργου "Οι μεγάλοι αμαρτωλοί", διασκευής-σύνθεσης βασισμένης σε εμβληματικούς χαρακτήρες του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι".

(από το Επίμετρο του βιβλίου)