"Το βιβλίο της Άννας Αφεντουλίδου, με τίτλο "Η οδυνηρή μνήμη της σάρκας" και υπότιτλο "Ερωτικά ιχνηλατώντας την ποίηση του Κώστα Θ. Ριζάκη", συνιστά μια μονογραφία στηριγμένη σε παλαιότερα κείμενά της για τον ποιητή και εμπλουτισμένη με άλλα για την περίσταση. Πρόκειται για μια φιλόδοξη φιλολογική εργασία, επεξεργασμένη με επιστημονική συνέπεια και ποιητική χάρη, ποιήτρια η ίδια, άλλωστε, και έγκριτη συγγραφέας [...]"

(Ανθούλα Δανιήλ, frear.gr, 20/8/2017)
"Αφορμή και έναυσμα για τη συγγραφή δύο δοκιμιακών μου κειμένων για την ποίηση του Ριζάκη (Φρέαρ/4, 2014) στάθηκε η τέταρτη κατά σειρά ενότητα ποιημάτων του, στον συγκεντρωτικό τόμο "Επιτάφιος δρόμος" (2011), με τίτλο "Χωρίς χρονολογία: Ένα ποίημα σε δώδεκα μέρη" (2004), η οποία τελειώνει με την σημείωση: "Πρώτη γραφή, Μάιος 1985". Η ενότητα αυτή περιλαμβάνει δώδεκα άτιτλα μέρη, αριθμημένα από το 1 έως το 12, όσα και οι μήνες ενός έτους, το οποίο δεν ορίζεται ωστόσο, όπως σπεύδει να δηλώσει εξαρχής ο τίτλος. Ο τίτλος αποτελεί, στα πλαίσια ενός μεγάλου κυκλικού σχήματος, και τον τελευταίο στίχο του δωδέκατου μέρους: χωρίς χρονολογία.

Εκείνο που ξεχώρισα εξαρχής για πολλούς λόγους είναι το κυρίαρχο πρόσωπο, ο συνεκτικός τους ιστός: μια πολύμορφη γυναικεία παρουσία, η Αλίκη, την οποία ο ποιητής συνεχώς προσφωνεί και η οποία αποτελεί τον πυρήνα γύρω απ’ όπου χτίζεται η συλλογή· με έναν τρόπο όχι μονοδιάστατο ή ευθύγραμμο αλλά με μια κίνηση περιδίνησης, με μιαν εντελώς ιδιάζουσα φορά από έξω προς τα μέσα και αντίστροφα, από τον κλειστό στον ανοιχτό χώρο και στο ένδον του ψυχισμού, από το πριν στο μετά, στο ποτέ και στο πάντα, έτσι ώστε να καταργούνται τα χωροχρονικά όρια και να δίδεται εξαρχής ένα νέο συμπαντικό στίγμα: ο ιδιόμορφος κόσμος της Αλίκης που γίνεται ο κόσμος του ποιητή. Η ιδιαιτερότητα της ταυτότητας της μυστηριώδους αυτής γυναικείας παρουσίας αποτυπώνεται από τον ποιητή ακόμα και με τον τρόπο που αναγράφεται το ίδιο το όνομα: Α λ ί κ η, με τυπογραφικά κενά ανάμεσα στα γράμματα. Δηλώνεται έτσι και μορφικά πως υπερβαίνει ένα απλό γυναικείο όνομα. Ποια είναι επομένως η Αλίκη;

Η Αλίκη, η παράξενη αυτή γυναίκα, φαίνεται πως είναι η ενσάρκωση της ίδιας της περιπέτειας του ποιητή και της έμπνευσής του, η προσωποποίηση της ποιητικής λειτουργίας που στοιχειώνει τον καλλιτέχνη. Διακρίνεται η μάχη με ένα αμφιθυμικό συναίσθημα ευλογίας και κατάρας, η έλξη και η άπωση, η παλινδρομική σχέση με την παράδοση, η συνεχής σύγκρουση με το βίωμα των εμπειρικών γεγονότων, τον κόσμο των πραγμάτων και των ανθρώπων, αλλά και τον κόσμο των επιθυμιών, των ονείρων, των προσδοκιών· κι όλα αυτά συμπλεκόμενα στη γραμμή εκείνη, όπου παρόν, παρελθόν και μέλλον συναιρούνται σε μια άχρονη ροϊκή γραμμή, όπου η πρόληψη και η αναδρομή συμφύρονται σε μιαν αδιαίρετη αναχρονία. Η περιπέτεια της γραφής, μας λέει ο ποιητής, δεν ολοκληρώνεται ποτέ και γι’ αυτό και είναι αδύνατον, μας δηλώνει, να ορίσει τον χρόνο της, ποια θα είναι η αρχή, ποιο θα είναι το τέλος. Με την ενότητα αυτή των 12 μερών του ποιήματος της Αλίκης, μέσα από τη σκιαγράφηση του σύμπαντός της, αποτυπώνεται σε μικρογραφία, με τις απαραίτητες βέβαια αναγωγές, ολόκληρο το ποιητικό σύμπαν του Κώστα Θ. Ριζάκη."

(Άννα Αφεντουλίδου, "Για την ποίηση του Κώστα Θ. Ριζάκη", fractalart.gr 2/4/2105)

Περιέχονται οι ενότητες:
- Προλογικό Σημείωμα.
- Ποιητικά και ποιητολογικά χαρακτηριστικά.
- Αλίκη: θηλυκή αρχετυπική φιγούρα; Γυναικείο σώμα και οραματική ενορχήστρωση.
- Σωματικές μεταλλάξεις (σε επτά ενότητες).
- Λυρικοί και Δραματικοί διασκελισμοί.
- Επιλογικά.
- Επίμετρο.
- Βιογραφικό συγγραφέα.