Το "Μήδειας έρως" είναι μια τραγωδία μέσα από το έπος "Αργοναυτικά" του Απολλώνιου Ρόδιου του 3ου αι. π.Χ. με τη φράση κλειδί: "Σχέτλι Έρως, μέγα πήμα, μέγα στύγος ανθρώποισιν" (στίχος 445 Δ΄ βιβλίο). Βλέπουμε ταυτόχρονα με τους άθλους των Αργοναυτών, σκηνές με ιδιαίτερη θεατρικότητα, με τις ψυχικές συγκρούσεις της Μήδειας, την πάλη ανάμεσα στον έρωτα προς τον Ιάσονα (έναν ξένο) και την υπακοή στον πατέρα-βασιλιά Αιήτη, τη θλίψη για την ντροπιασμένη φυγή της από το πατρικό παλάτι και τους συγγενείς, την αβεβαιότητα για το μέλλον σε τόπους άγνωστους μέσω του Ίστρου ποταμού με τους Αργοναύτες, τον θυμό στην ιδέα να την αρνηθεί ο Ιάσων, τον φόβο να την πάει ο αδερφός Άψυρτος πίσω στην Κολχίδα. Έτσι, οδηγείται σε στήσιμο παγίδας και φόνο αδερφού που τον εκτελεί ο Ιάσονας, για να ακυρώσουν την καταδίωξη και να διαφύγουν προς την Ελλάδα.

Ο νεοελληνικός δεκαπεντασύλλαβος μεταβάλλει το αρχαίο έπος σε γοητευτικό ανάγνωσμα.