Μία όμορφη συζήτηση με την Κέλλυ Αλχανάτη τη μοιράζομαι μαζί σας:

Η συγγραφή παιδικών βιβλίων απαιτεί προσεκτικό χειρισμό διότι πρέπει να ληφθούν υπόψη πολλές παράμετροι. Ποιο ήταν το έναυσμα για εσάς;

Αγαπώ την συγγραφή, όμως πάνω από όλα αγαπώ τα παιδιά. Από μικρή περνούσα ατέλειωτες ώρες γράφοντας εκθέσεις, διηγήματα, σκέψεις. Όταν έγινα μητέρα ξύπνησε και πάλι μέσα μου η ανάγκη να αποτυπώσω τα συναισθήματα μου σε ένα χαρτί και να μοιραστώ τις ιδέες και τα δημιουργικά ταξίδια της φαντασίας μου με τις κόρες μου αλλά και με άλλα παιδιά. Είναι τεράστια ευθύνη να γράφεις για πιτσιρίκια. Είναι όμως τεράστια και η χαρά να περνάς στα παιδιά σημαντικά μηνύματα μέσα από ιστορίες και παραμύθια προφέροντας τους ταυτόχρονα ψυχαγωγία και μαθήματα ζωής βάζοντας το δικό σου μικρό λιθαράκι στον δρόμο τους προς την ευτυχία…!

Στα βιβλία σας δίνετε έμφαση στην αληθινή φιλία, την αλληλεγγύη, την εμπιστοσύνη, τη διαφορετικότητα των παιδιών, την αγάπη προς τον εαυτό τους και τις συγκρούσεις μεταξύ τους. Πιστεύετε ότι τα παιδιά έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν και να διαχειριστούν εύκολα αυτού του είδους τα συναισθήματα και καταστάσεις;

Τα μικρά παιδιά είναι γεμάτα συναισθήματα! Σε αγκαλιάζουν, σε φιλάνε, σου χαμογελάνε, χωρίς φυσικά να ζητούν ανταλλάγματα. Ξέρουν πως να προσφέρουν αγάπη, αλλά είναι και σκληρά όταν το απαιτούν οι καταστάσεις… Μπορεί να μην γνωρίζουν πως να διαχειριστούν τα συναισθήματα τους το ίδιο αποτελεσματικά με τους μεγάλους όμως σίγουρα επηρεάζονται από όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους και αντιδρούν, όχι πάντα όπως πρέπει. Για αυτό και είναι απαραίτητο να μάθουν από πολύ μικρή ηλικία τις αξίες της ζωής και να κατανοήσουν με τον δικό τους τρόπο έννοιες όπως ο σεβασμός, η αλληλεγγύη και η εμπιστοσύνη. Η οικογένεια τους πρέπει να είναι δίπλα τους και να τους υπενθυμίζει την σπουδαιότητα της φιλίας, της συζήτησης και της σωστής συμπεριφοράς. Ένας όμορφος και αποτελεσματικός τρόπος να μιλήσουμε στα παιδιά μας για όλες αυτές τις αξίες είναι και τα βιβλία. Οι ήρωες, οι ηρωίδες και οι περιπέτειες τους θα μας δώσουν την αφορμή να συζητήσουμε μαζί τους για την καθημερινότητα στο σχολείο και στο σπίτι, για τα προβλήματα και τις ανάγκες τους και για όλα όσα τα απασχολούν έτσι ώστε να μπορέσουν να τα αντιμετωπίσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Πόσο επηρεάζεται η ψυχολογία των παιδιών διαβάζοντας παραμύθια σε σύγκριση με τη πραγματικότητα;

Μόνο θετικά μπορεί να επηρεαστεί η ψυχολογία των παιδιών όταν διαβάζουν παραμύθια. Σε ποιόν δεν αρέσουν τα ταξίδια σε μαγικούς κόσμους γεμάτους γέλια, κεφάτες στιγμές, παιχνίδια και happy end; Τα παιδάκια γνωρίζουν υποσυνείδητα πως ότι συμβαίνει στα παραμύθια έχει μέσα μια μικρή δόση υπερβολής και μια ακόμα μεγαλύτερη δόση φαντασίας. Αυτό όμως δεν τα εμποδίζει να κρατήσουν τα μηνύματα που περνάνε μέσα από τις ονειρεμένες ιστορίες και να μάθουν από τα παθήματα των πρωταγωνιστών.

Τα περισσότερα παιδιά τα προσελκύει περισσότερο η τεχνολογία (video games, τηλεόραση, κομπιούτερ). Πόσο επηρεάζεται ο χαρακτήρας τους σε σύγκριση με τα παιδιά που τους αρέσει να διαβάζουν βιβλία;

Δεν πρόκειται για τα περισσότερα αλλά για όλα τα παιδιά. Με λύπη μου διαπιστώνω καθημερινά πως τα παιδιά τα οποία αγαπάνε το διάβασμα και προτιμάνε τα βιβλία από την τεχνολογία είναι πολύ λίγα… Τα βιβλία αναπτύσσουν τα συναισθήματα των παιδιών και τα ταξιδεύουν, δημιουργώντας τους μια γλυκιά αίσθηση ασφάλειας. Αυτό το ταξίδι, μόνο θετικά μπορεί να επηρεάσει τον χαρακτήρα τους. Όμως η τεχνολογία είναι πλέον μέσα στην ζωή μας και η χρήση των κομπιούτερ, της τηλεόρασης και των video games είναι αναπόφευκτη. Τι μπορούμε να κάνουμε ; Να προστατέψουμε τα παιδιά μας βάζοντας όρια και μαθαίνοντας τους να χρησιμοποιούν όλα τα παραπάνω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Μπορούν τα παιδιά να επιβιώσουν μέσα στον τρελό κόσμο του ίντερνετ ή μήπως πρέπει να πατήσουν το delete; (εύστοχο το ερώτημα στο οπισθόφυλλο του νέου σας βιβλίου με τίτλο "Πάτα Like επιτέλους")

Βεβαίως και μπορούν! Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν θα στεναχωρηθούν, δεν θα παρεξηγηθούν ή ακόμα χειρότερα, δεν θα εξαπατηθούν. Για αυτό και πρέπει να είμαστε δίπλα τους, συνοδοιπόροι τους σε αυτό το συναρπαστικό και συγχρόνως δύσκολο ταξίδι στον κόσμο του διαδικτύου. Να τους εξηγήσουμε πως δεν πρέπει να αποδέχονται αιτήματα φιλίας από αγνώστους, να τους μάθουμε τον σωστό τρόπο χειρισμού, να τα προειδοποιήσουμε για τους κινδύνους που κρύβονται μέσα στα social, να τους μιλήσουμε για τις φωτογραφίες, τα video και τα προσωπικά δεδομένα. Να τα αφήσουμε να σερφάρουν αλλά να το κάνουν σωστά και με ασφάλεια!

Πόσο εμπλέκεται ο γονέας στο να αγαπήσει ένα παιδί το βιβλίο; Είναι λεπτό θέμα ακόμα και για τον γονέα γιατί δεν μπορεί να πιέσει το παιδί του προς αυτή τη κατεύθυνση. Επηρεάζεται θετικά αν βλέπει τον γονιό να διαβάζει; Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο καλύτερος χειρισμός;

Οι καθημερινές συνήθειες της μαμάς και του μπαμπά αποτυπώνονται στο μυαλό των παιδιών. Είναι όμορφο να βλέπουν τα παιδιά τον γονιό τους να διαβάζει και να ασχολείται με τα βιβλία και υπάρχει πιθανότητα να επηρεαστούν και να θελήσουν να διαβάσουν και αυτά, αντί να κάνουν κάτι άλλο. Στο δικό μας σπίτι, υπάρχει πάντα ένα βιβλίο στο κομοδίνο μου αλλά και βιβλιοθήκες γεμάτες βιβλία που τα προσέχω και τα διατηρώ σε πολύ καλή κατάσταση για να μπορέσουν οι κόρες μου να τα απολαύσουν όταν μεγαλώσουν... Δεν είναι όμως σίγουρο πως θα συμβεί κάτι τέτοιο. Ο γονιός δεν πρέπει να πιέσει το παιδί του να διαβάσει γιατί αυτό μόνο το αντίθετο αποτέλεσμα μπορεί να έχει. Μπορεί όμως είναι να «ξεναγήσει» τα παιδιά του στον υπέροχο κόσμο των βιβλίων…

Στο βιογραφικό σας αναφέρετε ότι από μικρή είχατε το μικρόβιο της σκηνοθεσίας παιδικών παραστάσεων και παραμυθιών αντί για παιχνίδι. Τι σας ωθούσε σ' αυτό, έμφυτο ή ερεθίσματα απ' το οικογενειακό σας περιβάλλον;

Είμαι τυχερή γιατί μεγάλωσα σε ένα στοργικό και γεμάτο αγάπη οικογενειακό περιβάλλον το οποίο με γέμισε αισιοδοξία και χαρά και όμορφα συναισθήματα. Νιώθω ευγνώμων για αυτό. Νομίζω όμως πως το λεγόμενο «μικρόβιο» ήταν έμφυτο. Πάντα με εντυπωσίαζαν τα παιδικά θέατρα, τα παραμύθια και οι παιδικές εκπομπές. Από πολύ μικρή έφτιαχνα τις δικές μου παραστάσεις και ένιωθα τεράστιο ενθουσιασμό όταν έφτανε η στιγμή να τις παρουσιάσω. Το «μικρόβιο» της δημιουργίας είναι ακόμα εδώ! Κρύβω μέσα μου μια παιδικότητα η οποία βγαίνει προς τα έξω σε κάθε νέο μου βιβλίο μιας και κάθε φορά που γράφω γίνομαι ξανά παιδί!

Τι πυροδότησε τη συγγραφή παιδικών βιβλίων και αρχίσατε από το 2013 και όχι νωρίτερα; Υπήρχε η επιθυμία και απλά περιμένατε τη κατάλληλη στιγμή;

Όπως σας περιέγραψα και παραπάνω, η επιθυμία υπήρχε από πολύ μικρή ηλικία. Όμως δύσκολα ένα παιδί θα γράψει για παιδιά… Οπότε άφησα αυτή την φλόγα να σιγοκαίει μέσα μου περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή. Όταν έγινα μητέρα ένιωσα πως αυτή η στιγμή είχε φτάσει. Ήμουν πλέον έτοιμη να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα. Ιστορίες είχα πολλές στο μυαλό μου, όλες εμπνευσμένες από τα κορίτσια μου που με το χαμόγελο και τον αυθορμητισμό τους γεμίζουν με γλυκές στιγμές την καθημερινότητα μου. Με αφορμή ένα παιχνίδι που έπαιζε η μεγάλη μου κόρη, μια από αυτές τις ιστορίες έγινε πράξη. Κάπως έτσι έγραψα το πρώτο μου παραμύθι, την «Μικρόπολη» την οποία αγκάλιασαν ο Γιάννης και η Ζωή Κωστανταροπούλου από τις εκδόσεις Μίνωας και τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για αυτό. Έτσι όμορφα ξεκίνησε το προσωπικό μου μαγικό ταξίδι στον κόσμο των παραμυθιών και ελπίζω να κρατήσει πολλά πολλά χρόνια ακόμα..!

Από που αντλείτε τα θέματα των παραμυθιών σας; Τα κορίτσια σας φαντάζομαι είναι οι πρώτες αναγνώστριές σας, σας κάνουν θετική ή αρνητική κριτική για τις επιλογές σας;

Κάθε μέρα μιας εργαζόμενης μητέρας είναι γεμάτη από εικόνες και καταστάσεις μικρής ή μεγαλύτερης σημασίας. Δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις! Οι δύο κόρες μου με εμπνέουν και μου δίνουν ιδέες και αφορμές για πολλές τρελές ιστορίες. Είναι όμως αυστηροί κριτές και απίστευτα ειλικρινείς. Τις ακούω με μεγάλη προσοχή και καταγράφω όσα μου λένε. Η γνώμη της μεγάλης μου κόρης όταν διάβασε το «Πάτα Like Επιτέλους» έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο και επηρέασε πολύ το τελικό αποτέλεσμα. Το βρίσκω απολύτως λογικό, αφού το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά της δικής της ηλικίας (10+).

Τι πρέπει να κάνει ένας γονιός ή ένας εκπαιδευτικός για να αγαπήσουν τα παιδιά τα βιβλία και ποια είναι η θέση του παιδικού βιβλίου στη σημερινή ελληνική κοινωνία της κρίσης;

Τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να μάθουν στα παιδιά την αξία του βιβλίου. Στην Ελληνική κοινωνία της κρίσης, ένα βιβλίο μπορεί να μας ταξιδέψει σε υπέροχα μέρη χωρίς να χρειαστεί να βγάλουμε εισιτήριο. Να μας προσφέρει γνώσεις χωρίς να χρειαστεί να πάμε σε φροντιστήριο. Μα πάνω από όλα μπορεί να μας κάνει να χαμογελάσουμε και να ξεχάσουμε τα προβλήματα και τα άγχη μας έστω και για λίγο!