Οι "Εκπνοές" είναι μια ποιητική συλλογή, που υμνεί όχι μόνο τον έρωτα μα και το μεγαλείο του τέλους του. Είναι η περιγραφή της καθαρόαιμης γυναίκας με το εσωτερικό κάλλος, το περήφανο βήμα, το φιλήδονο άγγιγμα, που βιώνει τον απόλυτο έρωτα και στη συνέχεια το απόλυτο εσωτερικό χάος ενός χωρισμού που εκούσια προκαλεί. Η φυγή της σηματοδοτείται από αγέρωχη σιωπή. Η οδύνη της εκφράζεται μέσα από τη γλώσσα του κορμιού της, μέσα από το βλέμμα και κυρίως μέσα από τους στίχους της. Η γυναίκα αυτή αγαπά με ευλάβεια θρησκόληπτης, με φανατισμό αιρετικής, με βαρβαρότητας επιβολή, με της βροχής τη ρευστότητα και το συμπαγές του ακρογωνιαίου λίθου. Το πάθος είναι η φορεσιά της. Το λάθος το χρώμα που της ταιριάζει. Ως αντίτιμο προσδοκεί μόνο την έμπνευση. Χαρακτηριστικά λέει: "Δεν ήθελα να μ\' ερωτευτείς, ήθελα μόνο να μ\' εμπνεύσεις". Η εσωτερική της πληρότητα, η ευδαιμονία και η ισορροπία της, ανθοφορούν μόνο μέσα απ\' την έμπνευση. Αυτή την καθιστά νικήτρια, αυτή και ηττημένη. Οι εισπνοές της είναι έρωτας, κι οι εκπνοές της είναι στίχοι.