"Οι Ερωμένες, που μια πατριαρχική εντολή τις όρισε να διακοσμούν τον θρίαμβο των ανδρών: είτε πρόκειται για μια επιτυχημένη στύση είτε για μια καλλιτεχνική δημιουργία. L\'homme createur, la femme inspiratrice όπως είναι ο κοινός τόπος αλλά και όπως το ήθελε ο Νίκος Εγγονόπουλος.
Τι θα ήταν ο Ραφαήλ, αναρωτιέται η συγγραφέας, χωρίς την κόρη του φούρναρη; Θα ήταν πάλι ο Ραφαήλ, ο πρίγκιπας της ώριμης Αναγέννησης, χωρίς όμως εκείνο το κάτι που κάνει τις ανεπίληπτες μαντόνες του τόσο γήινες. Και τι θα ήταν ο Modigliani χωρίς την Jeanne Hebuterne; Θα ήταν το ίδιο παθιασμένος, το ίδιο παράφορος αλλά χωρίς εκείνο το βάθος που κάνει τη ζωγραφική του αληθινά μεγάλη, απόλυτα δραματική στην τελευταία περίοδο της ζωής του. Η παράλογη όσο και εξαίσια θυσία της Hebuterne (αυτοκτόνησε λίγες ώρες μετά το θάνατο του εραστή της όντας έγκυος στο δεύτερο παιδί τους) ανεβάζει τον βασανισμένο Modi στο βάθρο ενός θεού του έρωτα. Για τον οποίο αξίζει κανείς να θυσιαστεί. Επειδή πεθαίνει κανείς από έρωτα όπως πεθαίνει κανείς από αγάπη. Και τότε ο θάνατος διεκδικεί αισθητικό πρόσημο."

Μάνος Στεφανίδης