"Τα βιβλία συνομιλούν ερήμην του συγγραφέα τους. Γνωστή αυτή τους η έξη, να μπλέκονται το ένα στις σελίδες του άλλου. Είθισται, επίσης, να λέγεται πως πολλοί συγγραφείς δεν γράφουν παρά ένα και μοναδικό βιβλίο, πως τα γραπτά τους δεν είναι παρά παραλλαγές μίας εκτενούς, ατέρμονης, διαρκώς υπό σκέψη και αναθεώρηση αφήγησης. Τι γίνεται, όμως, όταν ένας συγγραφέας εμπλέξει δολίως τη μυθοπλασία ενός βιβλίου του στον μύθο ενός άλλου, προγενέστερου έργου του; Προφανώς εξαρτάται από τον συγγραφέα. Στην περίπτωση της Έρσης Σωτηροπούλου έχουμε να κάνουμε με ένα συναρπαστικό, διπλό παιχνίδι, συγγραφικό και αναγνωστικό. Με το μυθιστόρημά της "Μπορείς;" επιστρέφει στο Παρίσι του 1897 για να συναντήσει ξανά τον Καβάφη, ο οποίος και σε αυτό το βιβλίο συνεχίζει να αναρωτιέται Τι μένει από τη νύχτα".

Η Λίνα Πανταλέων, διαβάζοντας τα δύο μυθιστορήματα της Έρσης Σωτηροπούλου, τα φαντάστηκε να κινούνται το ένα προς το άλλο, σε ένα μετέωρο, τεταμένο πλησίασμα. Αναζήτησε στις σελίδες τους ένα παζλ που του έλειπαν μερικά κομμάτια για να αποκαλυφθεί. Μετακίνησε τις λέξεις του ενός βιβλίου στο άλλο, ψάχνοντας λύση σε έναν γρίφο. Βέβαια, τίποτα δεν χρειαζόταν να μετακινηθεί. Το παζλ εξαρχής ξάπλωνε αρτιμελές στο χαρτί.