Είχα διαβάσει και είχα ακούσει πολλά γι'αυτό.Ήξερα ότι ήταν αληθινή ιστορία κι ότι το θέμα ήταν η παιδική κακοποίηση.Ήξερα ότι θα φρίκαρα και θα αηδίαζα και θα θύμωνα γιατί έχω διαβάσει κι άλλη τέτοια θεματολογία αλλά αυτό με ξεπέρασε.Με τρόμαξε.Μέχρι την μέση περίπου πίστευα πως όλοι ήταν υπερβολικοί.Άλλωστε είχα διαβάσει πολύ χειρότερα.Αλλά το άλλο μισό ήταν θάνατος,δηλητήριο στην ψυχή και στο μυαλό.Πως γίνεται ανήλικα παιδιά να φέρονται τόσο βάναυσα σε άλλα παιδιά?Πως γίνεται να μην νιώθουν τις συνέπειες των πράξεών τους?Από τη μια πάω να το ρίξω στους ανίκανους γονείς,στο απαράδεκτο και απαγορευτικό οικογενειακό περιβάλλον και από την άλλη δεν μπορώ να τα δικαιολογήσω στο ελάχιστο.Σκέφτομαι ότι αν τα είχα μπροστά μου θα τα σκότωνα με τα ίδια μου τα χέρια για όλα αυτά που έκαναν.Και μετά σκέφτομαι πάλι ότι δεν θα διέφερα και πολύ από αυτά και από όλα τα τέρατα που υπάρχουν εκεί έξω.Αυτό που με πείσμωσε είναι ότι ένα παιδί που κακοποιείται ακόμα κι αν βρει το κουράγιο να μιλήσει,υπάρχει το ενδεχόμενο κανένας να μη το πάρει στα σοβαρά μόνο και μόνο επειδή είναι παιδί και οι μεγάλοι έχουν πάντα δίκαιο.Σκατά έχουν.Τα παιδιά είναι οι καρποί τους.Αν το δέντρο είναι σάπιο,δύσκολα ο καρπός θα βγει καθαρός.Δεν έχω άλλα λόγια....