Σύνδεση Τώρα Σύνδεση στη Βιβλιοθήκη μου   ·   Όλες οι Βιβλιοθήκες στο Bookia
Τι είναι το Bookia;   ·   Blog   ·                     ·   Επικοινωνία  
Πως γράφω κριτική; Είμαι Συγγραφέας Είμαι Εκδότης Είμαι Βιβλιοπώλης Live streaming / Video
Το Βιβλίο στη Βιβλιοθήκη μου
Παιχνίδια με τον χρόνο
Βιβλίο Νεοελληνική πεζογραφία - Μυθιστόρημα >> Κυκλοφορεί
Για να γράψετε και εσείς την κριτική σας για αυτό το βιβλίο, πρέπει πρώτα να συνδεθείτε.
Σύνδεση Τώρα

  4
Ναι, θα το πρότεινα σε φίλο-η μου
15-02-2019 13:03
Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;  
Ναι
  /  
Όχι
  

  3
Ναι, θα το πρότεινα σε φίλο-η μου
15-02-2019 17:21
Υπέρ  Ενδιαφέρον, Πρωτότυπο, Ανατρεπτικό
Κατά  
«Ο χρόνος δυνάστης, ο χρόνος που δεν είναι απλώς το ρολόι με τους ωροδείκτες και τους λεπτοδείκτες ούτε το ημερολόγιο απ’ όπου ο άνθρωπος τραβάει και σκίζει και πετάει στα σκουπίδια το χαρτάκι με την ημερομηνία της προηγούμενης ημέρας. Είναι ο χρόνος που αποκτά υπόσταση. Είναι αυτός που παρακολουθεί ακατάπαυστα τον άνθρωπο κι έχει τη δύναμη να μπει μπροστά του και να τον σταματήσει αν κρίνει ότι ο άνθρωπος αυτός έδρασε με τρόπο ανεπίτρεπτο…»
Είναι ο χρόνος δυνάστης; Έχει υπερφυσική ικανότητα; Παρακολουθεί την κάθε μας κίνηση; Μας εξουσιάζει; Και εμείς υπακούμε τυφλά στις προσταγές του;

Ο Γαληνός την ημέρα των τεσσερακοστών γενεθλίων του θα βιώσει τον απόλυτο εφιάλτη μέσα από τελείως εξωπραγματικές καταστάσεις. Μοναχικός άνθρωπος από τη φύση του ζει και κινείται μέσα σε μια εξαιρετικά μονότονη καθημερινότητα, με ελάχιστες κοινωνικές συναναστροφές και με μια προσωπική ζωή σχεδόν ανύπαρκτη. Ξημερώνοντας η μέρα των γενεθλίων του θα του αποκαλύψει ότι όλα έχουν αλλάξει. Θα είναι σαν να ζει «Την ημέρα της μαρμότας» όπου η προηγούμενη μέρα απλά επαναλαμβάνεται. Νομίζοντας ότι χάνει το μυαλό και τη λογική του θα προσπαθήσει να ερμηνεύσει τι είναι αυτό που συμβαίνει γύρω του και ταυτόχρονα θα αισθάνεται σαν να βλέπει παραισθήσεις. Ο ανελέητος χρόνος που κυλάει για όλους μας μπροστά για εκείνον θα αρχίσει να τρέχει ανάποδα. Κάθε μέρα που θα περνάει εκείνος θα γυρνάει ολοένα και περισσότερο πίσω στον χρόνο αναρωτώμενος ποιος κινεί τα νήματα της ζωής του. Γιατί αποφάσισε ο χρόνος να του παίξει αυτό το σκληρό παιχνίδι; Ο ύπνος που τόσο λαχταρά κάθε βράδυ και δεν μπορεί να αποφύγει μοιάζει σαν μια μεγάλη χρονοπαγίδα που τον έχει πιάσει στα δίχτυα της και τον ταξιδεύει σαράντα χρόνια πίσω διαπιστώνοντας τελικά ότι δεν ήταν ποτέ μόνος του…
«Ο χρόνος που στην αρχή αποκτά αιτία για ύπαρξη, κατόπιν κατακτά την ύπαρξη την ίδια, και τότε το Χ γίνεται κεφαλαίο. Ο άνθρωπος δεν υπάρχει μόνος του, δεν κινείται αυτόβουλα, έστω κι αν έτσι νομίζει. Έχει τον χρόνο άρρηκτη παρέα, πιο πολύ κι απ’ τη σκιά του, αφού η σκιά εξαφανίζεται στο σκοτάδι ενώ ο χρόνος υπάρχει παντού και πάντα, έτοιμος να παρέμβει όποτε κρίνει ότι πρέπει να το κάνει…»
Ένα ψυχολογικό θρίλερ με πολύ έντονο το μεταφυσικό αλλά και το σουρεαλιστικό στοιχείο που καθώς ξεκινάμε να το διαβάζουμε θα μας φέρει στο μυαλό μας, κατά κάποιο τρόπο, την ταινία «Η απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον». Ο Γιάννης Χόλης παίζει με τον χρόνο μέσα από μια εντελώς ευφάνταστη ιστορία που διαδραματίζεται στην Αθήνα των τελευταίων σαράντα χρόνων. Αλλά κοιτώντας πίσω από την πλάτη του και μεταφέροντας μας στο παρελθόν αντί για το μέλλον! Μέχρι να γίνουμε ξανά ένας κόκκος άμμου στην κλεψύδρα του…

Ο χρόνος… αυτή η ακαθόριστη κίνηση της ύπαρξης και των γεγονότων στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον πρωταγωνιστεί με εξωπραγματικό τρόπο στην αφήγηση της ιστορίας. Κινούμενος όχι με τον προκαθορισμένο τρόπο αλλά ανάποδα κατευθύνοντας τη ζωή του πρωταγωνιστή σε έναν διαρκή αγώνα επιβίωσης. Ο χρόνος που κυλάει πάντα με τον ίδιο ρυθμό έρχεται τώρα να ανατρέψει τα πάντα αποκτώντας οντότητα αποκαλύπτοντας ότι η αέναη κίνηση του προς τα εμπρός αλλά και η έννοια του μπορούν να αντιστραφούν. Σαν μια βάρκα στη μέση ενός ποταμού κυλά από το μέλλον στο παρελθόν έχοντας μοναδικό του επιβάτη τον ήρωα της ιστορίας που έπλασε ο συγγραφέας.
«Έχει εισχωρήσει στο πνεύμα του ανθρώπου κι έχει μετουσιωθεί σε είδωλο με ψυχή. Αυτός ο χρόνος από είδωλο γίνεται ουσία, αποκτά βούληση, εξουσιάζει τον άνθρωπο που στόχευσε και ορίζει πότε θα κινείται εμπρός και πότε ανάποδα, συμπαρασύροντας τον, χωρίς να φρενάρει παρά μόνο αν αλλάξει γνώμη αυτός ο ίδιος. Ο άνθρωπος υπακούει στα κελεύσματα του χρόνου είτε θέλει είτε όχι…»
Το «Παιχνίδια με τον χρόνο» πραγματεύεται με πολύ σουρεάλ τρόπο εκείνες τις εμμονές της χρόνιας μοναξιάς που οδηγούν στον μισανθρωπισμό και αποξενώνουν τον άνθρωπο από το κοινωνικό του περιβάλλον. Ο συγγραφέας μέσα από την ιστορία του Γαληνού με λυρική και αλληγορική γραφή θίγει κοινωνικά και προσωπικά προβλήματα που αντιτίθενται σε ένα σύστημα αξιών μέσα από ιδέες, αντιλήψεις και πράξεις αποτελώντας ένα γίγνεσθαι μιας μεγάλης τυχαιότητας. Η δική μας βούληση ταυτίζεται με τη μοναδική αλήθεια όπου αρνούμαστε να μπούμε στη θέση του άλλου ελλείψει αυτεπίγνωσης. Γιατί η αδυναμία μας να δούμε τους άλλους είναι και η αδυναμία μας να δούμε τον εαυτό μας. Το βιβλίο περιλαμβάνει δύο μέρη χωρισμένα με τέτοιο τρόπο ώστε στο πρώτο μισό να μας παρουσιάζει την αντίστροφη μέτρηση της ζωής του ήρωα του που απορεί και τρομάζει με όσα του συμβαίνουν συνειδητοποιώντας όμως και τις μικρές αξίες της ζωής ενώ στο δεύτερο μισό μας δίνονται οι απαντήσεις της δεινής κατάστασης του μέσα από τα γρανάζια ενός συστήματος που πνίγει μέσα στα θολά νερά του τις κραυγές αγωνίας και απόγνωσης εκμεταλλευόμενο την εύθραυστη φύση του ανθρώπου.

Ο δυσθεώρητος και τετραδιάστατος χρόνος που τόσο υποτιμούμε μας αιχμαλωτίζει αρπάζοντας τα ηνία της ζωής μας παίζοντας πίσω από την πλάτη μας το πιο άκαρδο παιχνίδι σε έναν άνισο αγώνα επιβίωσης. Η κάθε ημέρα που ξημερώνει φαντάζει σαν τις σιδερένιες ράγες που υπαγορεύουν στο τρένο μια πορεία που δεν λοξοδρομεί με μια μεγάλη διαφορά. Το τρένο διαθέτει φρένα για να μην εισβάλει βίαια στον τερματικό σταθμό ενώ η ζωή μας τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα στη δίνη του χρόνου κλείνοντας μας ειρωνικά το μάτι.
«Είμαι στο κέντρο αυτής της ανωμαλίας του χρόνου, εγώ, εντελώς μοναχός μου. Λες και βρέθηκα στη θάλασσα μετά από ναυάγιο, μέσα σε μια δίνη που με ρουφάει ασταμάτητα μέχρι να με καταπιεί χωρίς να έχω τη δύναμη να βγω στην επιφάνεια… Αν ήμουν κόκκος άμμου σε κλεψύδρα και είχα δραπετεύσει από την αιχμαλωσία, εγώ ανάμεσα στους χιλιάδες άλλους κόκκους, πηδώντας έξω από το γυάλινο περίβλημα, θα βρισκόμουν στο πουθενά… Ξέφυγα από την κλεψύδρα, δεν ακολουθώ την κοινή μοίρα, και τώρα ζω σε διαφορετική φάση από τον παγκόσμιο χρόνο… Ο χρόνος είναι ένας και μοναδικός, παγκόσμιος, ίδιος για όλους, εκτός από τον δικό μου, που ξεχαρβαλώθηκε…»

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;  
Ναι
  /  
Όχι
  

  5
Ναι, θα το πρότεινα σε φίλο-η μου
10-11-2018 00:23
Υπέρ  Ενδιαφέρον, Καθηλώνει, Πρωτότυπο, Διδακτικό, Τεκμηριωμένο
Κατά  
Όταν ο χρόνος γίνεται ο απαγωγέας μιας ολόκληρης ζωής, όταν ο ύπνος μετατρέπεται σ΄ένα αρπακτικό που παραμονεύει να σε σύρει σε μια προηγούμενη πραγματικότητα κι εσύ είσαι ανήμπορος να αντιδράσεις, όταν ο ύπνος από αναζωογονητής γίνεται μια ανεξάντλητη πηγή άγχους γιατί με το κλείσιμο των βλεφάρων εσύ μεταφέρεσαι μήνες ή και χρόνια πίσω στη ζωή σου, αλλά διατηρείς τη μνήμη σου, θυμάσαι όλες τις λεπτομέρειες της ζωής που σου κλάπηκε, όλες τις λεπτομέρειες της ζωής των άλλων ανθρώπων που … ακόμη δεν τις έχουν ζήσει, ενώ ο κόσμος γύρω σου συνεχίζει να ζει χωρίς να είναι μέτοχος των μελλοντικών στιγμών σου, που τις έζησες πριν σου κλαπούν, εσύ τι κάνεις;Ο Γαληνός ο ήρωας του βιβλίου , είναι ένας μοναχικός άνθρωπος, μισάνθρωπο θα μπορούσαμε να τον πούμε, '' με εκείνες τις ιδιοτροπίες που μετά από χρόνια μοναξιάς είχαν εξαπλωθεί παντού μέσα του, όπως οι λεκέδες από λάδι στο ύφασμα ''. όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας, και βρίσκεται αντιμέτωπος με τον χρόνο. Έναν χρόνο αδυσώπητο που μετακινείται μόνο γι΄αυτόν , που τον παίρνει στα πλοκάμια του και που τον οδηγεί αργά αλλά σταθερά στο πουθενά ή σχεδόν στο πουθενά.Την ημέρα των τεσσαρακοστών γενεθλίων του, ξυπνά και αντιμετωπίζει αλλόκοτες καταστάσεις. Ανώδυνες στην αρχή, με μικρές σκηνές της ημέρας αυτής, να είναι ακριβώς ίδιες με εκείνες της προηγούμενης. Στην αρχή νομίζει πως ζει μια παραίσθηση και προσπαθεί να αντιληφθεί την πραγματικότητα. Όμως γρήγορα αντιλαμβάνεται πως ο χρόνος έχει γυρίσει, γι΄ αυτόν μόνο, κατά μία μέρα.Τα πάντα λειτουργούν σαν να ήταν η προηγούμενη ημέρα. Δουλεύει την ίδια υπόθεση που δούλεψε και χθες, ακούει τα ίδια λόγια και αστεία από τους συναδέλφους του. Επιστρέφει στο σπίτι, προσπαθεί μόνος του να εξηγήσει τα παράλογα, φτάνει σε σημεία παροξυσμού, περνά μόνος του τα γενέθλιά του, δεν λέει σε κανέναν τίποτα, ούτε καν στην Ελένη που είναι μαζί έξι μήνες και … περιμένει. Όταν βρίσκεσαι μεταξύ παράνοιας και λογικής, πως μπορείς να βρεις ξανά τη χαμένη ισορροπία σου; Τη βρίσκεις άραγε ποτέ; Ποιες είναι οι αιτίες που σε οδήγησαν εκεί; Τι κερδίζεις και τι χάνεις από αυτό το παιχνίδι; Γιατί όσο και να φαίνεται παράξενο υπάρχει κέρδος, και αυτό δεν είναι η εκτέλεση πράξεων – που δεν θα κρινόσουν γι΄αυτές, αφού δεν υπάρχουν φραγμοί, ο χρόνος τους κατέλυσε κι αυτούς, δεν μπορεί να αποδοθεί κανενός είδους τιμωρία. Χάνεις τη ζωή σου, αλλά τι κερδίζεις;Ο Γιάννης Χόλης φτιάχνει παιχνίδια με τον χρόνο στον ήρωα του βιβλίου τον Γαληνό, και ισορροπώντας άψογα μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, βγάζει στην επιφάνεια σκληρές αλήθειες που αφορούν τους ανθρώπους, που αφορούν το σύστημα που μπορεί να βρεθούν εγκλωβισμένοι μέσα του, που αφορούν τις ασχήμιες της ζωής αλλά από την άλλη πλευρά δυναμώνει τη φωνή του τονίζοντας την αξία των μικρών απλών χαρών που συναντάμε κάθε μέρα και τις προσπερνάμε. Τονίζει τη σημασία των φίλων μας στη ζωή μας, τη σημασία του ενός ανθρώπου και μοναδικού που μπορεί να μην διακρίνουμε και να είναι κοντά μας, τη σημασία της γειτονιάς και της ανθρώπινης επαφής που τόσο έχουμε ανάγκη.Το σκηνικό είναι αγχωτικό, δοσμένο εξαιρετικά από τον συγγραφέα ο οποίος δεν περνά λεπτές διαχωριστικές γραμμές, που στήνονται στον δρόμο του, δεν φτιάχνει ένα δράμα, δεν στήνει μια ιστορία χωρίς λόγο και αιτία, δεν περνά στη χώρα του μεταφυσικού, δεν είναι αυτός ο σκοπός του. Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος περιγράφεται το γεγονός ή … το σχεδόν γεγονός. Στο δεύτερο μέρος αναφέρονται οι αιτίες και οι αφορμές για το σχεδόν γεγονός. Εκεί αλλάζει το σκηνικό, μεταφερόμαστε σε μια ψυχιατρική κλινική όπου άλλα παιχνίδια παίζονται με θύματα... ανθρώπους. Αποκαλύπτονται αλήθειες σκληρές που έπαιξαν ρόλο και διαμόρφωσαν τον ψυχισμό των ηρώων.Ο λόγος άλλοτε είναι κοφτός και λιτός, άλλοτε λυρικός και εξομολογητικός και άλλοτε αλληγορικός και η γραφή παίρνει στο διάβα της διάφορες αποχρώσεις. Άλλοτε αποκτά σκληράδα, άλλοτε εκπέμπει τρυφεράδα, ρομαντισμό και άλλοτε μια κρυμμένη νοσταλγία για τις εποχές που χάθηκαν.Μέσα από μια δυνατή πλοκή και εξίσου δυνατή ιστορία εγείρονται ερωτήματα και περνιούνται μηνύματα, όχι με τη μορφή τη διδακτική.Δεν έτυχε να διαβάσω άλλο βιβλίο του συγγραφέα, και δεν μπορώ να κάνω σύγκριση στη θεματολογία ή στην όποια εξέλιξη της γραφής του. Είχα στα χέρια μου ένα δυνατό βιβλίο και αυτό μου ήταν αρκετό.Θετικά σημεία :Δυνατή πλοκή, δυνατή ιστορία.Λόγος σωστός.Αφήγηση άλλοτε κοφτή και λιτή, άλλοτε εξομολογητική και άλλοτε αλληγορική.Το τέλος απρόσμενο και δυνατό. Από αυτά που σε κάνουν να αναρωτιέσαι!
Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;  
Ναι
  /  
Όχι
  

Όλες οι σχέσεις του βιβλίου
Το ακολουθούν
0
Το έχουν
3
Το θέλουν
0
Αγαπημένο τους
0
Το δανείζουν
0
Το δάνεισαν
0
Το δανείστηκαν
0
Το διάβασαν
3
Το διαβάζουν
0
Το χαρίζουν
0
Το ανταλλάσσουν
0
``

Θέλετε να λαμβάνετε ενημέρωση από το Bookia;

Πηγή δεδομένων βιβλίων



Χορηγοί επικοινωνίας






Κοινωνικά δίκτυα