Αντώνης Δουκέλλης-Γέρνα-Άπαρσις
Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη



Ο Αντώνης Δουκέλλης μέσα από τις 530 σελίδες του τέταρτου μυθιστορήματος «Γέρνα» και με υπότιτλο» Σκλάβοι των πειρατών» από τις εκδόσεις Άπαρσις ,μας ταξιδεύει πίσω στον χρόνο.





Στη «Γέρνα» μας πιάνει το χέρι και νιώθουμε ότι βρισκόμαστε στη Μυτιλήνη, μυρίζουμε το θαλασσινό αγέρι αλλά νιώθουμε την απόγνωση, το φόβο και τον πόνο των κατοίκων της. Αιώνες πριν , τον 14ο αιώνα, αρχίζει η γνωριμία με τους ήρωες της ιστορίας. Μια άγνωστη ιστορία στα λογοτεχνικά μονοπάτια αν και υπάρχει ο Εύξεινος Πόντος, η Κρήτη, η Κύπρος που μπορεί να έχουμε διαβάσει αλλά όχι για εκείνη την ιστορική περίοδο. Προσωπικά δεν έχω διαβάσει κάτι ανάλογο στα ιστορικά λογοτεχνικά χρονικά. Τότε δηλαδή που οι Τούρκοι είχαν καταλάβει σχεδόν ολόκληρη τη Μικρά Ασία. Όταν εμιράτα ξεφύτρωναν και προσπαθούσαν να εδραιώσουν την κυριαρχία τους, έχοντας συνεχείς συγκρούσεις με τις δυνάμεις του Βυζαντίου. Όταν οι Τούρκοι επεκτείνονταν και στη θάλασσα καταλήγοντας σε πειρατές που διψούσαν για αίμα κυριαρχώντας μεγάλες γαλέρες.

Την εποχή που ξεδιπλώνεται το μυθιστόρημα που η πλοκή του με καθήλωσε, κυβερνήτης της Μυτιλήνης ήταν ο γιος του πρώτου αφέντη της, του Γενοβέζου έμπορου-πειρατή Φραγκίσκου Γατελούζου. Το βράδυ μιας Μεγάλης Παρασκευής, Τούρκοι πειρατές επιτέθηκαν σε ένα παραθαλάσσιο χωριό του Κόλπου Καλλονής και αιχμαλώτισαν όλο τον κόσμο που βρισκόταν μέσα στην εκκλησία και παρακολουθούσε τα Άγια Πάθη. Δυο αδέλφια, ο Δημήτριος και η Ισιδώρα βρέθηκαν ανάμεσα στους άμοιρους σκλάβους, χωρισμένα βίαια από τους γονείς τους, γνωρίζοντας μεγάλες ταλαιπωρίες, στα πλάτη και τα μήκη αυτού του κόσμου. Και των δύο αυτών παιδιών η ζωή διαβάζεται με μια ανάσα. Σκοπός της ζωής τους; Να ξανασμίξουν χωρίς να λογαριάζουν ότι τους επιφύλασσε η τύχη... Ο συγγραφέας γνωρίζει να πλάθει πολύ καλά τον ιστό ενός μυθιστορήματος, δίνοντας στον αναγνώστη πολλά ιστορικά στοιχεία που αγνοεί. Δεν περιορίζεται μόνο στη Γέρνα αλλά σε όλη τη Μεσόγειο που το καθιστά καθηλωτικό. Μας ταξιδεύει στο Βυζάντιο, τη φραγκοκρατούμενη Κύπρο, τη Βενετία, και τη Γένοβα όπου οι ήρωες μέσα από τις 530 σελίδες σου κόβουν την ανάσα.

Πράγματι δεν μπορούσα να διακρίνω πού αρχίζει η ιστορία και πού η μυθοπλασία. Καλά δομημένο, ήρωες που με συγκίνησαν οι χαρακτήρες τους, μα συγχρόνως θαύμασα την τόλμη και τη λεβεντιά τους. Το μήνυμα των ηρώων; Χωρίς αγώνα δεν κερδίζεται η ελευθερία. Γλαφυρή αφήγηση, δυνατοί διάλογοι, ωραίες περιγραφές τόπων που ο αναγνώστης νιώθει συμμέτοχος τούτου του ταξιδιού. Ανταγωνισμοί, δολοπλοκίες, συμμαχίες. Και σκλάβοι που βασανίζονται. Χθες , σήμερα, αύριο, το κέρδος είναι το κυρίαρχο και οι άνθρωποι είναι αναλώσιμοι. Το βλέπουμε και σήμερα.

Φανταστική η Γέρνα ή πραγματική; Μη το ψάχνετε. . Οι συγκυρίες, οι συμπτώσεις, η μοίρα όλα οδηγούν σε μια ανεπάντεχη ανατροπή. Συγκινητικό και απρόβλεπτο το τέλος. Σας προσκαλώ σε τούτο το ταξίδι. Απολαύστε μοναχά το ταξίδι. Γίνετε κομμάτι του και σίγουρα θα σας αποζημιώσει. Καλοτάξιδο το βιβλίο κύριε Δουκέλλη και θα αναμένω το δεύτερο βιβλίο σας!

ΥΓ. Να υπενθυμίσω ή να γνωρίσω τους αναγνώστες ότι ο συγγραφέας έχει γράψει και τα «Αλμύρα», «Εξιλέωση» στις εκδόσεις Αιολίδα 2013 και 2015 αντίστοιχα ενώ το 2017 εξέδωσε από τις εκδόσεις Άπαρσις το «Σταβέντο και σοφράνο».