Η παρούσα μελέτη, σε μορφή μονογραφίας, και με βάση ανάλυσης τη διεθνή εμπειρία και πρακτική, αναφέρεται ουσιαστικά στην οικονομική ιστορία της Θράκης, από το 1976 έως σήμερα. Περιγράφονται οι περιφερειακές πολιτικές ανάπτυξης που σχεδιάστηκαν και εφαρμόστηκαν σχεδόν αποκλειστικά για αυτήν. Η πολιτική ελίτ της χώρας, νοιώθοντας πιθανόν και ενοχές για την εγκατάλειψη της πιο ζωτικής, από εθνική άποψη, περιοχής της χώρας -η προσάρτησή της το 1919 πολλαπλασίασε τη γεωστρατηγική της ισχύ- θέλησε μετά το 1976 να αποκαταστήσει, κατά κάποιο τρόπο, μια ιστορική αδικία.

Σήμερα η Θράκη είναι μάλλον αποψιλωμένη πληθυσμιακά και με έντονα φαινόμενα υπανάπτυξης, γεγονός δυσάρεστο από κάθε άποψη, αφού υπάρχει αναντιστοιχία με τις προσδοκίες των κατοίκων της. Διότι, παρά τις ειδικές πολιτικές που εφαρμόστηκαν για 40 χρόνια, 1976-2015, τα αποτελέσματα υπήρξαν πενιχρά. Αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους, κυρίως όμως γιατί ήταν πολιτικές χωρίς συνέπεια, αναποτελεσματικές, αποσπασματικές και μη εστια��μένες.

Ακριβώς γι’ αυτό σήμερα αναζητείται ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, ένα αναπτυξιακό σοκ με έργα, δράσεις και μέτρα περισσότερο ποιοτικά, συνεκτικά, εστιασμένα και έξυπνα και λιγότερο ποσοτικά και αποσπασματικά.