Δίχως τη σύμφωνη γνώμη των ελίτ, ο εξοπλισμός της χώρας και η προετοιμασία της οικονομίας για να αντεπεξέλθει στις δυσχέρειες του πολέμου, δεν θα είχαν επιτευχθεί ποτέ. Οι τελευταίες δεν επιθυμούσαν μονάχα την αναθεώρηση της συνθήκης των Βερσαλλιών - πολύ περισσότερο αποσκοπούσαν στην ανόρθωση της γερμανικής υπερδύναμης και "με τα μάτια στραμμένα στην Ανατολική Ευρώπη, στην οικοδόμηση μιας ανατολικής αυτοκρατορίας που θα εγγυόνταν την αυτάρκεια της πολεμικής οικονομίας". Σ\' ένα τέτοιο περιβάλλον, η χρήση της στρατιωτικής ισχύος θεωρούνταν κάτι περισσότερο από αυτονόητη. Το παρελθόν αυτής της επιθυμίας εκτείνεται πολύ πίσω στο χρόνο: γεννήθηκε στο Ράιχ του Κάιζερ, οδήγησε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, φάνηκε πρόσκαιρα να παίρνει σάρκα και οστά με την συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ, αδρανοποιήθηκε κατά την διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης (η οποία ωστόσο δεν σταμάτησε ποτέ να αυτοαποκαλείται Γερμανική Αυτοκρατορία) και τελικά αφού άδραξε την κατάλληλη ευκαιρία την περίοδο του Τρίτου Ράιχ, οργάνωσε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.