Το "Πικρό" είναι ένα πένθημα στη μνήμη των γραμμάτων που παράπεσαν, των φωτογραφιών που ξεθώριασαν, των λόγων που πετάξανε, των ονείρων που σωριάστηκαν... παρέα με έναν έρωτα που κομματιάστηκε. Είναι, όμως, κι ο γόος εκείνου που έχασε την αγάπη του, χωρίς να το θελήσει.
Το "Πικρό" αφιερώνεται, ακόμη, σε όσους δεν ξύπνησαν ποτέ στο πλευρό αυτών που τόσο με τη σκέψη πόθησαν.
Το Πικρό μιλά γι\' αυτούς που ζήσανε το σκληρό πρόσωπο του έρωτα· εκείνο που οδηγεί με ακρίβεια στο χωρισμό, όσο κι αν τα χείλη αντιστέκονται. Μιλά σ\' αυτούς που φύγανε πρώτοι μ\' έναν κόμπο στο λαιμό... αλλά και σ\' αυτούς που μείναν πίσω να περιμένουν μάταια.
Το "Πικρό", όσο και να φαίνεται σκοτώδες, είναι φωτεινό. Γιατί είναι καλορίζικος όποιος στ\' αλήθεια ερωτεύτηκε... και περίσσεια καλόμοιρος όποιος εγκαίρως απελευθερώθηκε από τα δεσμά του πάθους.

Α.Κ.