Το έγκλημα είναι εμφανές, δεδομένο και νομιμότατα διαπραχθέν. Το κράτος δεν αφήνει τους πολίτες να ξεδιπλώσουν τις δημιουργικές τους ικανότητες, αυτές που "κάνουν" τις δουλειές και "προκαλούν" την ανάπτυξη. Κι όμως αυτό το διαρκώς συντελούμενο έγκλημα μένει ατιμώρητο...

Οι κολεκτιβιστές μαζί με τους κρατιστές (από κοινού, αντάμα και ομού) μιλούν διαρκώς για το "κοινό καλό", για τη φροντίδα του κράτους στους αδύναμους, για τα "μείγματα πολιτικής" που θα φέρουν την ανάπτυξη... Κανένας δεν μιλά για τον δημιουργικό άνθρωπο του οποίου οι δημιουργικές δυνάμεις εξουθενώνονται πριν καν δοκιμαστούν στον πραγματικό στίβο της ελεύθερης αγοράς, που φυσικά δεν υπάρχει στο σοβιετικό Ελλαδιστάν...

Και έρχονται διάφοροι στη συνέχεια γιαλαντζί φιλελεύθεροι (τους ονομάζω και Φο-Φιλελεύθερους) να μιλήσουν για το ότι αυτά τα "καλά", στα οποία αναφέρεται η Αριστερά, είναι ανεφάρμοστα και εμποδίζουν την ανάπτυξη. Όσο η επιχειρηματολογία τους εξαντλείται σε τέτοια "επιχειρηματάκια", οι κολεκτιβιστές (και οι κρατιστές) έχουν την απάντηση. "Εμείς" λένε "θα το κάνουμε καλά", έστω κι αν όλες οι απόπειρές τους στην ιστορική πορεία αποδείχτηκαν καταστροφικές.

Μόνο αν το πρόβλημα τεθεί στην ουσία του, ότι δηλαδή Το Μεγάλο "Κοινωνικό" Κράτος του "Κοινού Καλού" των Κολεκτιβιστών και των Κρατιστών Σκοτώνει-Δολοφονεί τις Δημιουργικές Ικανότητες των Πολιτών, μπορεί να υπάρξει η απαραίτητη ιδεολογική αντιπαράθεση για τη δημιουργία ενός φιλελεύθερου ρεύματος στην κοινωνία...

Υπάρχουν, λοιπόν, πολίτες που να θέλουν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να δώσουν τη μάχη τους για να σταματήσει το έγκλημα της δολοφονίας των δημιουργικών ικανοτήτων τους; Οι διαθέσιμοι να αφήσουν όνομα και τηλέφωνο...