HOMO SAPIENS

μάταια στριμώχνονται οι στίχοι
να βολευτεί η ανοχή του άστεγου
η ανωνυμία του που προσπερνώ
στο νοτισμένο πεζοδρόμιο.
πώς να υφάνω ξέφτια λόγια
για τη βολή σ\' ένα χαρτόκουτο
την ηδονή του αποτσίγαρου.
"θλίβομαι" πάω να γράψω, μα συντρίβομαι
στον κορεσμό και στη δειλία μου.
τι να σου απολογηθώ και τι ν\' αποσιωπήσω.
δωροδοκώ τις λέξεις και σιγώ
υποταγμένη στην αγέλη.


Με τα "λογότυπα" σκιαγραφούνται τα χνάρια μιας ήδη μακρόχρονης κρίσης μέσα από βιώματα ρουτίνας μοιρασμένα σε δύο ισοβαρείς ενότητες, τις "αντιλογίες" και τις "αποτυπώσεις". Τα 24 ποιήματα που δομούν τη συλλογή αποκαλύπτουν τη φλέγουσα όψη μιας προσωπικής διαδρομής από την άνοιξη του 2016 μέχρι το καλοκαίρι του 2017. Έχει καταλαγιάσει πλέον ο αιφνιδιασμός των οδυνηρών μεταπτώσεων - κυριαρχεί η παρόρμηση της επιβίωσης.
Οι εξιδανικεύσεις, οι αρνήσεις, οι συμβιβασμοί διαλέγονται με τη διάχυτη αβεβαιότητα και αντιπαλεύουν το κατεστημένο υπερέχον με μια διάθεση άλλοτε καταγγελτική ή περιπαικτική, άλλοτε προσμονής ή και παραίτησης. Η γλυκόπικρη αίσθηση που διαποτίζει το περιβάλλον της συλλογής δεν υπόσχεται να ανασύρει τη ματαιωμένη ελπίδα αλώβητη και κραταιά-επιχειρεί να επενδύσει το άδηλο μέλλον με τη δύναμη της απροκάλυπτης αλήθειας.