Η ζωή μου για πολλά χρόνια συνδεόταν με μια βαλίτσα. Από πολύ νωρίς γέμισε με τα απαραίτητα από τη μάνα μου, για να με ακολουθήσει σ\' όλη την πορεία της ζωής μου, πιστός σύντροφος και συνοδοιπόρος. Μια βαλίτσα που γέμιζε κι άδειαζε κάθε τόσο, μα πάντα με περίμενε για τον επόμενο προορισμό. Από το Μέγα Ρεύμα στη Χάλκη κι αποκεί στη Θεσσαλονίκη. Κι αν φάνηκε προς στιγμήν πως στην Κομοτηνή θα χωρίζανε οι δρόμοι μας, η ζωή ήρθε πολύ γρήγορα να με οδηγήσει σε νέους δρόμους και καινούριες περιπέτειες.
Μια βαλίτσα γεμάτη εμπειρίες, ανθρώπους, τόπους, συναισθήματα. Μέσα σ\' αυτήν τη βαλίτσα χώρεσαν οι χαρές και οι επιτυχίες αλλά και η πίκρα, η απογοήτευση, η εκτίμηση και η αποδοχή καθώς και ο κιτρινισμός και η μισαλλοδοξία. Η βαλίτσα μου επιστρατευόταν κάθε φορά γιατί επέλεξα τη δράση και τη συμμετοχή κι όχι την αδράνεια και την αδιαφορία. Μια βαλίτσα που άλλοτε με βάραινε κι άλλοτε με απογείωνε. Μια βαλίτσα η ίδια μου η ζωή, που ακόμα κρατά κάποιες γωνιές της άδειες περιμένοντας να τις ζήσω και να τις γεμίσω.
Ένα ταξίδι δεν είναι άλλωστε η ζωή μας; Η δική μου έλαχε να έχει περισσότερες και πιο ενδιαφέρουσες διαδρομές.