Το ποδόσφαιρο έχει να κάνει με πάρα πολλά πράγματα. Τη μνήμη, την ιστορία, τον τόπο, την κοινωνική τάξη, το φύλο (κυρίως το αρσενικό, αλλά ολοένα και περισσότερο και το θηλυκό), την ταυτότητα, την οικογένεια, την κοινότητα, το έθνος. Κι ενώ είναι υπόθεση συλλογική, σοσιαλιστική σχεδόν στην ουσία της, ανθεί μέσα στην απληστία, στη διαφθορά, στον καπιταλισμό και στην απολυταρχία.

Ο φιλόσοφος Σάιμον Κρίτσλεϋ επιχειρεί να κατανοήσει όλα τα παραπάνω και να συγκροτήσει μια αισθητική, ακόμη και μία ποιητική του ποδοσφαίρου, να καταδείξει τι είναι όμορφο σ’ αυτό το όμορφο παιχνίδι. Και να περιγράψει το πώς, παρακολουθώντας έναν αγώνα ποδοσφαίρου, ανακαλύπτουμε μια πολύ ειδική διάσταση του χρόνου, πώς η μαγεία του αποτρέπει τη λήθη, πώς εμείς οι θεατές συμμετέχουμε στο παιχνίδι.