Ένα παιδί περιπλανιέται κάθε βράδυ στο παρελθόν στιγματισμένο από το αγεφύρωτο κενό της απώλειας. Ο σπόρος της ευαισθησίας βλασταίνει στην ψυχή ενός στρατιώτη ακόμα κι όταν όλα γύρω του καίγονται. Η επιτυχία είναι ο τόπος της αιώνιας άρνησης σ’ έναν κόσμο λερωμένο από το αίμα κάθε ατομικής ιστορίας. Η αδιαφορία μιας μάνας για την ιδιαιτερότητα του γιου της είναι το χώμα που θα τη σκεπάσει για πάντα. Το εσωτερικό φως μιας τυφλής γυναίκας υπερισχύει της εκτυφλωτικής αχρειότητας του άντρα της. Η συγγραφή ως το μοναδικό μέσο διείσδυσης στη χειροπιαστή εκδοχή του απείρου. Ο πόθος για μια καινούργια ηδονή, για ένα καινούργιο σαρκικό όραμα, γκρεμίζει τα σαθρά τείχη μιας συζυγικής σχέσης. Η μεγαλομανία ενός ανθρώπου που βλέπει καλύτερα κάτω από το νερό παρά πάνω στη γη. Η αγάπη δεν σταματά όταν σταματά η καρδιά που τη φιλοξενεί. Ο πλανήτης αλλάζει χέρια, χωρίς όμως να αλλάζει τίποτα ουσιαστικό επάνω του.

Δέκα στιγμιότυπα, δέκα αναπαραστάσεις της αδιάσπαστης ροής στιγμών και σημείων, δέκα σκηνές από το ατέλειωτο μυθιστόρημα της ματαιοπονίας. Η κάθε προσπάθεια για αλλαγή, για κατανόηση, για ανύψωση, οδηγεί πάντα σ’ ένα κατώτερο επίπεδο σκέψης, σ’ ένα κατώτερο επίπεδο γλώσσας, σ’ ένα κατώτερο επίπεδο έκφρασης. Η κάθε πράξη, το κάθε συναίσθημα, το κάθε γεγονός, είναι και μια ενέδρα: είναι το σημείο ταφής της συνείδησης, ο τόπος μαρτυρίου της βιωματικής γνώσης του ανθρώπου.