Το νέο μυθιστόρημα του συγγραφέα Νάσου Κουργιόζου βασίζεται στο τρίπτυχο Έρωτας – Μυστήριο – Περιπλάνηση. Πρόκειται δηλαδή για ένα ερωτικό μυθιστόρημα περιπλάνησης και μυστηρίου… αλλά όχι μόνο.
Αφού, η πραγματικότητα μερικές φορές είναι πιο ασύλληπτη, πιο απίθανη και, στο τέλος-τέλος, πιο εντυπωσιακή και φαντασμαγορική από έναν μύθο ή ένα όνειρο… Ό, τι δύνασαι να σκεφτείς, υπό προϋποθέσεις μπορεί να γίνει πράξη.
Πρώτη μου επαφή με τη γραφίδα του συγκεκριμένου συγγραφέα. Έντονο και συμβολικό, τολμηρό αλλά όχι επιτηδευμένο, αρτιστικό και μοντέρνο το εξώφυλλο του βιβλίου, με ζουμ σ’ έναν αναρριχόμενο όφι, σε προϊδεάζει για το πολλά υποσχόμενο περιεχόμενο. Φέρνει σκέψεις θεραπείας και συνάμα γονιμότητας, γενετήσιας ορμής και τεκνοποίησης. Μια μυθιστορία που συνδυάζει παρορμητισμό και μελέτη ως προς τη γραφή της. Σαν να μαστιγώνει αλλά με χαλινάρι. Αντικατοπτρίζει μια καθαρή ψυχή.

Νικόμαχος και Μιρέλλα

Η ιστορία του βιβλίου εκτυλίσσεται ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα που ήρθαν κοντά στα δύσκολα, με την πρώτη τους συνάντηση να λαμβάνει χώρα σε μια κλινική, κουβαλώντας σοβαρά προβλήματα υγείας ο καθένας. Υπόθεση καθαρά …ελληνοσκανδιναβική. Εύκολο είναι να βρίσκεις την ομορφιά στα σκοτάδια; Δε λείπουν οι εκπλήξεις, ειδικά προς το τέλος, “χρυσός κανόνας” για να βρει δρόμο το διήγημα αυτό προς την καρδιά του αναγνωστικού κοινού.

Περιοδεία οπτικοακουστικών εμπειριών σε 12 συμβολικούς προορισμούς

Γινόμαστε μάρτυρες ενός ταξιδιού ανά την Ελλάδα μας, όπου κάθε τόπος κρύβει έναν συμβολισμό, μια σύνθεση συμβολισμών καλύτερα, τις περισσότερες φορές αρχαιοελληνικής ρίζας και κάποιες θρησκευτικής. 12 (δώστε βάση στον αριθμό-κλειδί) περιγραφές του ελληνικού κάλλους μέσα από γλυπτά της φύσης και οι περιπέτειες στις οποίες μπλέκονται οι ήρωές μας κατά την επίσκεψή τους εκεί.
Γιατί η πιο δυνατή εμπειρία, κάποιες φορές, είναι αυτή που δεν περιμένεις. Αυτή που δεν μπορείς να προβλέψεις…
Μήλος, με την σκουριά της, τις κατακόμβες της.

Νάξος, των αρωμάτων, των ερειπίων και των “αναβαθμίδων”.

Σκληρή, ανυπότακτη, αρχοντική Κρήτη, της λεβεντιάς. Της Κνωσού.

Επίδαυρος με το μαγικό Αρχαίο Θέατρό της. Με τα σκαλιά του χωρισμένα σε δύο άνισα μέρη με τέτοιο τρόπο, ώστε το αισθητικό αποτέλεσμα να είναι άριστο.

Το δάκρυ της Αφροδίτης

Κεφαλονιά με τις καταβόθρες της και το σπήλαιο Μελισσάνης με τα μαύρα έλατα, Αχέροντας ποταμός, Μεσοπόταμος και νεκρομαντείο…

Έπειτα, στην ιστορική Σαμοθράκη, των ανέμων, των βάθρων, της φτερωτής Νίκης, με τα Καβείρια μυστήρια, συνυφασμένα με ελευθερίες κάθε είδους.

Αλεξανδρούπολη και δάσος Καρά Ντερέ, Σέρρες με το σπήλαιο της Αλιστράτης, στην πολυδιάστατη και κοσμοπολίτισσα Θεσσαλονίκη της Ροτόντας, για να καταλήξουν στα Άνω Πορόια, δίπλα στη λίμνη Κερκίνη και πίσω στο Σούνιο, σ’ ένα ηλιοβασίλεμα πλάι στο ναό του Ποσειδώνα…

Η άρρητος αρχή του χάους

Μέχρι την τελική κάθαρση, σωματική, ψυχική και πνευματική. Εξάλλου φαντάζει ατέρμονο και αρχέτυπο το στοιχείο ιχνηλασίας/αναζήτησης ενός τόπου, του έρωτα, ενός συμβολισμού, του απάγκιου… Της πατρίδας, της αγαλλίασης, της γνώσης, της εξιλέωσης, της λύτρωσης…
Για να στεγνώσεις στον ήλιο, πρέπει πρώτα να κολυμπήσεις στην πιο σκοτεινή θάλασσα.
Κεντρικό πρόσωπο και μεγαλύτερος πρωταγωνιστής εδώ είναι μια γυναίκα. Η Μιρέλλα που παλεύει να χαράξει νέα πορεία πλεύσης από εκείνη της μοίρας της. Όνειρα/εφιάλτες, σατανικά πλάσματα φαντασίας, αρλεκίνοι, κε-κε-κε-κε… Αλήθεια ή ψευδαίσθηση; Βαρύμετρο του αναγνώσματος, ύφαλος που αποφεύγει ο άντρας τιμονιέρης/συγγραφέας, μπαίνοντας ιδιαιτέρως έντεχνα στο πετσί της σύγχρονης γυναίκας.
Μιρέλλα Φινιάρη. Η ηχητική εναρμόνιση με το κάλεσμα της μοίρας από τη μία και το παράγωγο σε β’ ενικό υποτακτικής ενεστώτα στην παθητική φωνή του ρήματος «finio» από το λατινικό «finis», που σημαίνει όριο, από την άλλη. Ή τέρμα. Ή τέλος…
Προσλαμβάνει αρχιτέκτονες η ζωή;

Δίπλα της, ο Νικόμαχος, ένας νικητής που ευγνωμονεί για κάθε μέρα ζωής, που δεν αφέθηκε στην λιποταξία του ριψάσπιδος. Κι ανάμεσά τους, γύρω τους εμπόδια, ανολοκλήρωτοι κύκλοι/σπείρες, λογάριθμοι, φιλοσοφία, θρησκεία, υποσυνείδητο, όνειρα με ηλιαχτίδες και υποχθόνια τέρατα, ο λόγος της χρυσής τομής σύμφωνα με τον οποίο η φύση ορίζει την ομορφιά… Θα καταφέρουν να βρουν ρότα προσέγγισης αυτές οι διττές εκ φύσεως ψυχές;

Συνένοχοι στη νομοτέλεια
Καλύτερα να ελέγχεις τα δικά σου σφάλματα παρά τα ξένα…
Πώς αντιλαμβανόμαστε τον έρωτα…

Πώς ορίζεται η αρμονία;

Η γραφή ήταν άκρως εσωτερική και άμεση. Γεμάτη μυστήριο, μυστικισμό και δέος. Κάπου σε καταπίεζε όμως, ακριβώς για να νιώσεις την όποια καταπίεση βίωναν οι ήρωες της αφήγησης. Διάχυτος λυρισμός, ίσως περισσότερος απ’ ό, τι θα ήθελα. Ο συγγραφέας δε φοβάται και τολμά να ξεδιπλώσει τις άριστες ικανότητές του στον τρόπο που χειρίζεται τη γλώσσα. Ταιριαστοί συμβολισμοί, εκείνοι που έχουν τη δύναμη να σε σημαδέψουν ανεξίτηλα, πληθώρα συναισθημάτων και εικόνων.
Καμιά φορά, ό, τι μας πονά, κάποτε μας εξιλεώνει με κάποιον τρόπο…
Δεν μπόρεσα να μην αναλογιστώ κατά πόσο μια αρρώστια, σε οποιαδήποτε μορφή της, σε περιορίζει απ’ το να ζήσεις τη ζωή σου όσο μπορείς καλύτερα, χωρίς στερήσεις. Με πίστη και κάποια παρακίνηση… Με ελπίδα, αρκεί να εξασφαλιστεί η επιθυμία…

Μια ιστορία που αναδεικνύει την αμοιβαία πίστη δύο ανθρώπων μέσα σε αντίξοες κι απαιτητικές καταστάσεις. Δύο πεντάγραμμοι αστέρες που περιέχουν τον χρυσό αριθμό Φ υπό διάφορες μορφές. Στη λεξαριθμική θεωρία εξάλλου, ο άνθρωπος είναι ο μέσος και άκρος λόγος, μεταξύ του αρρήτου (του θείου) και του ρητού (του ανθρωπίνου) και ο συγγραφέας εδώ μας φανερώνει πως ο άνθρωπος είναι ο κινητήριος μοχλός του στα πάντα.