Ναι, θα το πρότεινα σε φίλο-η μου
25-08-2019 12:34
Υπέρ Ενδιαφέρον, Ανατρεπτικό, Γρήγορο, Πλούσια πλοκή
Κατά
Για ένα παιδί γίνονται όλα, για μια τρυφερή μορφή που θ’ αλλάξει τη ζωή σου για πάντα αν είσαι τυχερός και το αποκτήσεις. Για ένα παιδί αγωνίζονται ο Μάνος και η Βικτώρια, για ένα παιδί ελπίζει η Σύλια, για δυο παιδιά αδιαφορεί ο Πέτρος. Στο μυθιστόρημα καταγράφονται οι περιπέτειες και οι αλλαγές που βιώνουν κάποια ζευγάρια της εποχής μας που δεν τεκνοποιήσει ή που έχει αλλάξει για πάντα η σχέση μεταξύ τους τώρα που έγιναν γονείς. Τρυφερότητα, ρεαλισμός, ελπίδες και όνειρα ξεπηδάνε από αυτό το μυθιστόρημα.
Το αφηγηματικό δίπολο είναι ο Μάνος με τη Βικτώρια και ο Πέτρος με τη Μαρίνα ενώ συνεκτικός δεσμός-έκπληξη μεταξύ τους είναι η Σύλια. Το πρώτο ζευγάρι θα κάνει τα πάντα για να τεκνοποιήσει, το δεύτερο επανατοποθετεί τη σχέση τους σε νέα βάση τώρα που έχουν δυο παιδιά ενώ η Σύλια είναι μια γυναίκα δυνατή, έντονη, γοητευτική, που ό,τι έχει ακολουθήσει ως τώρα στη ζωή της κάποια στιγμή θα καταρρεύσει, βάζοντάς τη σε νέες πραγματικότητες. Πρόκειται για ένα άκρως ρεαλιστικό μυθιστόρημα, γραμμένο με συγκίνηση, ανθρωπιά και αγάπη απέναντι σε κάθε άνθρωπο είτε γίνει γονιός είτε προσπαθεί. Ο συγγραφέας στέκεται δίπλα σε όσους αγωνίζονται για μια ευτυχία που σε άλλους είναι δεδομένη και παραμένει σε απόσταση από όσους αδιαφορούν, φωτογραφίζει με άφθαστη αληθοφάνεια κάθε συναίσθημα που προκύπτει από διαδικασίες επίμονες, χρονοβόρες, ακριβές, απρόσμενες και καταφέρνει με καθόλου φλύαρους διαλόγους και διαρκείς εναλλαγές να προκαλέσει ποικίλα αισθήματα στον αναγνώστη ως το τέλος της ιστορίας.
Ο Μάνος και η Βικτώρια είναι το ζευγάρι που προσπαθεί ν’ αποκτήσει μωρό. Η καθημερινότητά τους, η προσμονή, η ήττα που ίσως σιωπηρά έχουν αποδεχτεί δίνονται με γλυκούς και τρυφερούς τόνους. Με όμορφο λεξιλόγιο και ολοζώντανες σκηνές καταγράφονται όλες οι ανησυχίες και οι προβληματισμοί που αντιμετωπίζει ένα ζευγάρι όταν δεν τεκνοποιεί. Ο συγγραφέας έχει μελετήσει καλά όλες τις μεθόδους και χάρη στη γραφή του και την ευαίσθητη ματιά του με τοποθέτησε στο πλάι του ζεύγους, να ζω την αγωνία και τη χαρά από τα αποτελέσματα των εξετάσεων και από το επόμενο βήμα που θα χρειαστεί και το επόμενο… Ίσως να μη χρειάζονταν οι πολλές λεπτομέρειες επί των πρακτικών διαδικασιών (όπως π. χ. καταγράφηκε ενδελεχώς η καλλιέργεια προστατικού υγρού) ή η άφθονη επιστημονική ορολογία που χρησιμοποιείται, καταλαβαίνω όμως πως μόνο έτσι θα μπορούσε να δοθεί ανάγλυφα το πρόβλημα του ζευγαριού και να κατανοήσει κανείς καλύτερα την αλληλουχία των αισθημάτων που θα επηρεάσει και τη μεταξύ τους σχέση. Πάντως, ο συγγραφέας με τον δικό του συναρπαστικό τρόπο καταφέρνει να δώσει εύληπτα κάθε στάδιο που απαιτείται πριν την εξωσωματική γονιμοποίηση και να γεμίσει τα κεφάλαια με ποικίλες μορφές γιατρών και μεθόδων, εκ των οποίων η κάθε μια αντικαθρεφτίζει και ένα πραγματικό περιστατικό, που σίγουρα κάποιο θα έχουν αντιμετωπίσει οι υποψήφιοι γονείς. «Η αγάπη γεννιέται μέσα από το βάρος της δυσκολίας», τονίζει ο συγγραφέας κι αυτό είναι διάχυτο σε κάθε σελίδα αγωνίας και μόχθου του Μάνου και της Βικτώριας.
Στον αντίποδα, έχουμε την καθημερινότητα του Πέτρου και της Μαρίνας, των οποίων η ζωή με δύο παιδιά δίνεται εξίσου ανάγλυφα και παραστατικά. Η «αβάσταχτη ρουτίνα» και οι «τετριμμένες συμβάσεις τυπικότητας» πιέζουν αφόρητα τον Πέτρο, που υποκύπτει σε μια νέα γνωριμία στο γυμναστήριο για να ξεφύγει απ’ όλ’ αυτά. Ακόμη κι η απόπειρά του να ξαναδεί τη γυναίκα του ερωτικά αποτυπώνεται με απόλυτα ρεαλιστικούς τόνους, με αποτέλεσμα να δακρύσω όταν η Μαρίνα του πει: «Δε χρειάζομαι την ελεημοσύνη σου σε αυτό το κρεβάτι» (σελ. 164). Όσο αγάπησα τον Μάνο, τόσο ήθελα να δείρω τον Πέτρο, έναν άνθρωπο που παρ’ όλη την ήρεμη και ευτυχισμένη οικογενειακή του ζωή, με τα όποια προβλήματα προκύπτουν, ξεδίνει από τις φωνές, την γκρίνια, τη φασαρία και τις υποχρεώσεις με εφήμερες εξωσυζυγικές σχέσεις. Μάλιστα, μία εξ αυτών τον φέρνει αντιμέτωπο με απρόβλεπτα γεγονότα, οδηγώντας τον σε εξίσου ρηχές και απερίσκεπτες αντιδράσεις. Μου έκανε εντύπωση και εδώ η ρεαλιστική παραστατικότητα αυτού του γάμου, μιας και μου έδωσε σκηνές και χαρακτήρες από τις χιλιάδες περιπτώσεις ανθρώπων που γνωρίζω ή έχω ακούσει ή συναντήσει, δημιουργώντας ένα στερεότυπο που δύσκολα θα αφαιρεθεί από την ελληνική κοινωνία: η σύζυγος μεγαλώνει τα παιδιά, δεν καταγράφεται παρά ως μια σκιά χωρίς ανάγκες και επιθυμίες ενώ ο σύζυγος έχει τον κολλητό του, μιλάνε για γκόμενες, επιβραβεύονται για τα one night stands κλπ. Θα ήθελα πολύ να καταρριφθεί μυθιστορηματικά αυτή η εικόνα, να συμβεί κάτι που θα δώσει στον αναγνώστη να καταλάβει πόσο ανθυγιεινό είναι ως πρότυπο και πως πρέπει κάποια στιγμή αυτή η ενδοοικογενειακή ισορροπία να αποκατασταθεί. Το φινάλε αυτής της ιστορίας ακουμπούσε στο κλισέ, αν και ήταν άκρως συγκινητικό και αναπάντεχο.
Η Σύλια μου άρεσε πολύ ως χαρακτήρας, γιατί αρχικά έδειχνε να είναι μια γυναίκα-αράχνη, γεμάτη σεξουαλισμό, ενεργητικότητα, ευκολία, ετοιμότητα κλπ. μέσα όμως από εξίσου αναπάντεχα γεγονότα αλλάζει, μεταμορφώνεται θα έλεγα, και αρχίζει να γίνεται πιο ώριμη, πιο αληθινή. Μικρές και μεγάλες ανατροπές, τις οποίες όμως αναγνωρίζει, ξέρει να ακούει και να τις δέχεται, θα θα τη φέρουν στη σωστή θέση μες στο μυθιστόρημα, έστω κι αν η ολοκλήρωσή της μου θύμισε happy end από παλιά ελληνική ταινία, όπου όλα βαίνουν κατ’ ευχήν και αναμενόμενα.
Το νέο μυθιστόρημα του Γιώργου Γιαντά διαπραγματεύεται ένα ακανθώδες ζήτημα για πολλά ζευγάρια της εποχής μας και το καταγράφει ακριβοδίκαια, εξισορροπημένα και μέσα από δύο αντίθετα πρισματικές ιστορίες. Οι αρκετές παρεκβάσεις στην ιστορία, που μας γυρίζουν στο παρελθόν των χαρακτήρων και το πώς γνωρίστηκαν ή ποιοι ήταν πριν γνωρίσουν τα ταίρια τους, και τα πολλά τυπογραφικά λάθη δε με εμπόδισαν να παρακολουθήσω με αγωνία, συγκίνηση και ικανοποίηση το κείμενο ως το τέλος, όπου αποχωρίστηκα με δυσκολία τις ζωές των ζευγαριών, ήξερα όμως πως ό,τι συνέβη ήταν για το καλό τους και τους έδωσε την ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουν τα θέλω τους, να καταλάβουν τι πραγματικά έχουν ανάγκη και τι αποζητούν και να προετοιμαστούν για το κοινό τους μέλλον, χωρίς πειρασμούς, εμπόδια ή ανατροπές. Το βιβλίο είναι μια πολύτιμη ψυχολογική υποστήριξη για όσους θέλουν αλλά δυσκολεύονται ν’ αποκτήσουν παιδιά και ταυτόχρονα ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα.
Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;
Ναι
/
Όχι