125 sms βρέθηκαν αποθηκευμένα στον φάκελο ενός τηλεφώνου νόκια που αγοράστηκε από κατάστημα στην πλατεία Κάνιγγος. Τα μηνύματα, τα οποία συντάχτηκαν την περίοδο Σεπτεμβρίου 2005 - Σεπτεμβρίου 2006, προορίζονταν όλα για την ίδια γυναίκα. Έχουν γραφτεί σπασμωδικά σε ακατάστατες ώρες και, επαναλαμβάνουν εμμονικά το ίδιο ακριβώς παράπονο. Μέσα από την αλάνθαστη μέθοδο των παραλλαγών, που χαρακτηρίζει την τέχνη από τις απαρχές της, η ερωτική απογοήτευση, σαν να μην ήταν η ίδια αρκετή, χρωματίζεται από μια γραφή ιδιωματική, η οποία προδίδει έναν επιπλέον πόνο. Τον πόνο της εσωτερικής μετανάστευσης.
Τα μηνύματα αυτά διασώθηκαν, επειδή δεν στάλθηκαν ποτέ. Διέφυγαν της προσοχής του κλεπταποδόχου, επειδή βρίσκονταν στο λίμπο των μη απεσταλμένων μηνυμάτων, που σώζονται αυτόματα από τη συσκευή. Αξίζουν όμως να αντιμετωπιστούν, ακόμα και μέσα στον ενδιάμεσο τόπο όπου ζούσαν, σαν ένα μνημείο του μη εκφερομένου, ένα χυδαιολογικό ορόσημο της ελληνικής καψούρας.