«Γιατί χτίζουμε; Για να νικήσουμε τον χρόνο, να γίνουμε αθάνατοι. Υπάρχει ένα ιδιαίτερο είδος αισιοδοξίας κρυμμένο μέσα στο να σχεδιάζεις κτίρια που θα στέκονται για εξήντα και βάλε χρόνια. Μέτρα τις παραδοχές ότι θα υπάρχει κόσμος σε εξήντα χρόνια κι ότι θα τον κατοικούν άνθρωποι, ότι ακόμη θα χρειάζονται να φάνε και να κοιμηθούν και να βουρτσίσουν τα δόντια τους, ότι θα χρησιμοποιούν πόρτες, ότι θα κάνουν οικογένειες. Λίγοι άνθρωποι είναι πιο αισιόδοξοι από τους μηχανικούς. Κι εκεί μέσα κάπου υπάρχει και η ελπίδα ότι δεν θα έχουν λόγο να κατεβάσουν την πινακίδα με το όνομά τους από την είσοδο του κτιρίου.»

Ένα δημόσιο έργο που περιμένει να ανατεθεί, μια μίζα που πρέπει να δοθεί. Ένας φωτογραφικός διαγωνισμός, ένας νεαρός αρχιτέκτονας με ζητήματα αυτοπεποίθησης, ένας Πάπας, μια οικογενειακή τραγωδία. Ένα μυθιστόρημα... εργολαβικής φαντασίας από τον νεοεμφανιζόμενο συγγραφέα Γιώργο Μελίτο.