ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ

Θα μπορούσαν να είναι το κράνος μου
για τις πτώσεις, τα ατυχήματα.
Δίχτυ ασφαλείας για τις συμφορές.
Θα μπορούσαν να είναι το μαγικό μου
φίλτρο για όσους πόθησα.
Αλλά δεν πόθησα.
Έτσι όπως με τυλίγουν, μου προξενούν
απέχθεια· αδύνατον να ποθήσω οτιδήποτε.
Ποτέ δεν τα τιθάσευσα.
Μ’ έκαναν πάντα να ντρέπομαι για το
θράσος τους. Αγριεύουν στον άνεμο,
μα πιο πολύ στο μαξιλάρι.
Σκέπασαν με μαύρο πέπλο την εφηβεία μου.
Σκέπασαν τη νιότη μου, έτσι όπως γίνονταν
βελόνες μπροστά στον καθρέφτη.
Σιδερένια βέλη, έτοιμα να τον σπάσουν.
Τώρα είναι κλωστές υφάσματος που ξέφτισε.
Κρέμονται δήθεν ηττημένες.
Χαιρέκακη αυλαία που ποτέ δεν τόλμησα ν’ ανοίξω.