Η "Συνθετική Οργανική Χημεία" (ή απλούστερα "Οργανική Σύνθεση"), ως κλάδος της Οργανικής Χημείας εμφανίσθηκε ήδη από τις αρχές του εικοστού αιώνα. Η εξέλιξή της υπήρξε όμως ραγδαία τα τελευταία πενήντα χρόνια και πλέον έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε να επιτρέπει τη σύνθεση στο εργαστήριο, από απλές πρώτες ύλες, ακόμη και στερεοχημικά εξαιρετικά πολύπλοκων οργανικών μορίων (μόρια-στόχοι), των οποίων η σύνθεση αρχικά θεωρούνταν αποκλειστικό προνόμιο της Φύσης. Κινητήρια δύναμη της εκρηκτικής αυτής εξέλιξης της Οργανικής Σύνθεσης υπήρξε αναμφισβήτητα η αδήρητη ανάγκη για συνεχή δημιουργία νέων υλικών με επιθυμητές τεχνολογικές, φαρμακευτικές και αγροχημικές ιδιότητες με απώτερο στόχο την καλυτέρευση της ζωής του ανθρώπου.

Το παρόν σύγγραμμα αποτελεί αναθεωρημένη και βελτιωμένη έκδοση του ομότιτλου συγγράμματος, το οποίο πρωτοεκδόθηκε το 1995. Περιλαμβάνει δε, πέραν των βασικών αρχών της Οργανικής Σύνθεσης (Κεφ. 1), μια πληθώρα οργανικών αντιδράσεων οι οποίες επιτρέπουν την εισαγωγή και αλληλομετατροπή λειτουργικών ομάδων (Κεφ. 2) και την ανοικοδόμηση υδρογονανθρακικών αλυσίδων (Κεφ. 3) ή τη δημιουργία κυκλικών ενώσεων (Κεφ. 4) μέσω σχηματισμού C-C και C-ετεροάτομο δεσμών. Η δόμηση του υδρογονανθρακικού σκελετού στο επιθυμητό μέγεθος και η εισαγωγή λειτουργικών ομάδων στη σωστή θέση και με τη σωστή στερεοχημική δομή στο μόριο-στόχο αποτελούν την πεμπτουσία της Οργανικής Σύνθεσης. Η σύνθεση πολύπλοκων μορίων-στόχων από απλές πρώτες ύλες, με ή χωρίς χαρακτηριστικά στερεοχημικά στοιχεία, διευκολύνεται σημαντικότατα με τη χρήση μιας πολύ σημαντικής μεθοδολογίας γνωστής ως Αντίστροφης Συνθετικής (ή Αντιθετικής) Ανάλυσης (Κεφ. 5) ή/και τη διενέργεια των αντιδράσεων κατά τέτοιο τρόπο (Ασύμμετρη Σύνθεση-Κεφ. 6) ώστε να παράγεται εκλεκτικά ένα εκ των πιθανών στερεοϊσομερών. Για την καλύτερη κατανόηση των οργανικών αντιδράσεων, οι οποίες παρουσιάζονται στο παρόν σύγγραμμα, και την ορθολογική ενσωμάτωσή τους σε συνθετικά σχήματα, παρέχεται και μηχανιστική τους ερμηνεία σε χωριστή ηλεκτρονική μορφή (Προσάρτημα).