Η υπαρξιακή αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου αποτυπώνεται έντονα στους στίχους. Αντιμέτωποι με τα αιώνια ερωτήματα, σε σχέση με την ζωή και το νόημά της, τον έρωτα, την μοναξιά, την βιοπάλη, τον θάνατο, ψάχνουμε απαντήσεις-λύσεις.
Ασπρόμαυρες εικόνες της πόλης και των ανθρώπων της, μικρές ιστορίες καθημερινότητας, φλας και αναλαμπές στην μονοτονία και στο γκρίζο της ρουτίνας.
Το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός αποδεικνύονται πολύτιμοι σύμμαχοι κόντρα σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη και δύσκολη πραγματικότητα, απέναντι στην αλλοτρίωση που προκαλεί το δυστοπικό περιβάλλον της νέας εποχής.
Πολλές φορές, πίσω από την αμεσότητα και απλότητα των λέξεων και των στίχων, πότε με ευθύ και κοφτό τρόπο και πότε με πιο ανάλαφρο, υπάρχουν βαθύτερα νοήματα, μηνύματα SOS, ξεσπάσματα, και η αναζήτηση της ελπίδας, που λίγο ή πολύ αφορούν τον καθένα από εμάς.
Τελικά, όπως έχει πει ο Τζακ Κέρουακ "Μόνο η Αγάπη".