Όλο και περισσότερα άτομα σήμερα ζουν ανάμεσα σε ...θραύσματα καθημερινής ζωής. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους συνειδητοποιούν ότι ζουν εντός μιας ελεγχόμενης κοινωνίας που βασίζεται στα προνόμια και το κοινωνικό status. Οι περισσότερο δυσαρεστημένοι από αυτήν την κοινωνία είναι βέβαια οι πλέον αδύναμοι. Αναγκάζονται, ωστόσο, να συμβιώνουν με τρόπο αδιάφορο και κάπως ψυχρό με πολλούς Άλλους, που όλο και πιο συχνά νοηματοδοτούνται ως ξένοι, ακόμα και αν είναι γείτονες, συνάδελφοι, συμπατριώτες ή συγγενείς. Συνεπώς, συμβιβάζονται με την απομόνωση, την περιθωριοποίηση, την κατάθλιψη, τις κρίσεις πανικού, ακόμα δε και με την ιδέα της αυτοχειρίας, ενώ από την άλλη φλερτάρουν συχνά με φαντασιώσεις μεγαλείου, με παραφουσκωμένους ναρκισσισμούς. Δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας κάθε μέρα μπροστά στον καθρέπτη τους και αντλούν ικανοποίηση από ονειρώξεις αυτοπραγμάτωσης όλων των ειδών των επιθυμιών τους, οι οποίες ενσαρκώνονται μόνο μέσα σε όνειρα εν εγρηγόρσει μιας υπερκινητικής πραγματικότητας, η οποία κατά τα άλλα μοιάζει να βαδίζει σημειωτόν.