Μορφή τεράστια και παγκόσμια, ο πρώτος των Τραγικών, γίνεται ο ίδιος ήρωας του Μύθου, σ’ ένα σύγχρονο έργο πού ομιλεί για τρόπους και ιδανικά άχρονα και πανανθρώπινα και για την κρυφή όψη της Ιστορίας, με αφορμή μία από τις μεγάλες στιγμές της:

Πριν από την αποφασιστική σύγκρουση δύο Κόσμων, ο Αισχύλος, με ζωντανή την κληρονομιά του Ευμόλπου, ιδρυτή των Μυστηρίων της Ελευσίνας, οδηγείται από τους θεούς και τά πνεύματα της Φύσεως ν’ανταποκριθεί στην Ανάγκη, υπερβαίνοντας το ανθρώπινο μέτρο του.

Συνταιριάζει την Γνώση ορατού κι αοράτου ως Κάλλος, για να εκφράσει με τον Λόγο, να βεβαιώσει την Δύναμη της Πόλης του και της γενεάς του. Και για να προχωρήσει θυσιάζοντας τον Λόγο, ως αντίτιμο Ελευθερίας. Η θυσία του προκαλεί την ανταπόκριση ανθρώπων, θεών και πνευμάτων της Φύσεως.


Τολμηρό έργο, αντλεί χυμούς από την ρίζα και προσκαλεί την τωρινή γενεά ν’ ανταποκριθεί στην Ανάγκη:
...Θα βρούμε τον τρόπο... ή θα κάνουμε τρόπο!...