Ναι, θα το πρότεινα σε φίλο-η μου
10-06-2020 09:32
Υπέρ Ενδιαφέρον, Καθηλώνει, Διδακτικό, Πλούσια πλοκή, Τεκμηριωμένο
Κατά
Γιούλα Κωνσταντοπούλου-Αμέλια- Άνεμος εκδοτική
Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη
«Αν η ζωή είναι λουλούδι, οι αναμνήσεις είναι το άρωμά του» λέει ο θυμόσοφος λαός ενώ ο Γιώργος Σεφέρης έγραψε πώς: «Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί.». Η ιστορία επαναλαμβάνεται όταν οι άνθρωποι αδιαφορούν ή τη λησμονούν. Γινόμαστε έρμαια του κάθε κατακτητή. Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στην ιστορία των λαών. Έτσι ένιωσα όταν ήρθε στα χέρια μου το βιβλίο της Γιόλας Κωνσταντοπούλου «Αμέλια- Ιχνηλατώντας μνήμες των Ρωμιών της Πόλης» από τις εκδόσεις Άνεμος. Είναι το πρώτο της μυθιστόρημα που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Ανοίγοντας το σεντούκι της μνήμης, έγραψε μέσα σε διακόσιες δέκα σελίδες ένα ακόμη δράμα της ιστορίας της Πόλης. Έχουμε διαβάσει πολλά βιβλία με θέμα την Πόλη αλλά το συγκεκριμένο ήταν μια ευχάριστη έκπληξη που δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου και το τελείωσα μέσα σε μια μέρα. Μπορεί δικαιολογημένα να ρωτήσει ένας αναγνώστης, τι θα μας δώσει ακόμη ένα βιβλίο για την Πόλη; Τη διαδρομή, τα συναισθήματα, τις εικόνες, τις ανατροπές, και τα μηνύματα του Μέσα από τη ζωή της ηρωίδας «πέρασε» όλο το ιστορικό της ακμής και της παρακμής της Πόλης. Γεγονότα που ίσως οι αναγνώστες αγνοούν, η συγγραφέας τους πιάνει το χέρι και τους οδηγεί βήμα-βήμα στα πατήματα της ηρωίδας της. Μυρίζει τα αρώματα που αναδύονται στα σοκάκια της και λυπάται με τον αναγκαστικό ξεριζωμό, που δεν υπάρχει χειρότερο. Μας γνωρίζει την πόλη μέσα από την ταραγμένη ιστορία της, μας ξεναγεί στο Πέραν, τη Χαλκηδόνα, τους Τούρκικους μαχαλάδες. Μας μιλά για τα ήθη και τα έθιμα, την κουλτούρα αυτού του λαού, τη συμβίωση μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων αλλά και για την προστασία που έδωσαν κάποιοι Τούρκοι όπως ο Άλπ, στα Σεπτεμβριανά. Υποθέτω πως η συγγραφέας ήθελε να δείξει ότι σ’ ένα λαό υπάρχουν κι αυτοί που αντιδρούν, που δεν ξεχνούν τα όμορφα χρόνια που πέρασαν με τους Έλληνες στην προκειμένη, αλλά και το μεροκάματο ακόμη που κέρδισαν. Ευγνωμοσύνη, ένα πολύ ωραίο μήνυμα-συναίσθημα, που πολλοί γύρω μας σήμερα δεν το εκτιμούν. Πόσο όμορφος θα ήταν ο κόσμος μας αν υπήρχε στην καρδιά μας; Μου άρεσε ο λόγος της, περισσότερο στην αφήγηση της ίδιας ηρωίδας, που χρησιμοποιεί το πρώτο πρόσωπο καθιστώντας τον πιο ζωντανό και άμεσο. Ο έρωτας, ο πόνος, η απώλεια προσώπων και πατρίδας, η απελπισία, η αδικία, η αξιοπρέπεια και η ελπίδα συνυπάρχουν σε τούτο το βιβλίο. Ο αναγνώστης νιώθει τη φλόγα της Αμέλιας και όλα τα συναισθήματα της. Τη συμπονά και τη θαυμάζει για τον ακέραιο και περήφανο χαρακτήρα της. Η πολυκύμαντη ζωή της που ξεκινά από το ραφτάδικο της μαντάμ Ωριλί ως μοδιστρούλα και από μια σύμπτωση καταλήγει να ζει παντρεμένη μέσα σε μια έπαυλη, εμπλεκόμενη σε ένα γάμο-παρωδία, τον καθηλώνει και δε θέλει να κάνει διάλειμμα στην ανάγνωση. Ο λόγος κυλά, είναι δομημένος όπως και οι χαρακτήρες που έχτισε, πλούσιος σε λεξιλόγιο αλλά και εικόνες. Επειδή έχω ταξιδέψει στην Πόλη, πολλά χρόνια πριν, ένιωσα πως περπάτησα πάλι μαζί με την ηρωίδα του, χθες. Το πισωγύρισμα στον χρόνο, δηλαδή από το 1919 που ξεκινά μέχρι το 1987 που τελειώνει η ιστορία, το κάνει ενδιαφέρον. Εκτός όμως από την Αμέλια, συνυπάρχουν και άλλοι ήρωες. Άλλοι καλοί και άλλοι κακοί, άλλοι τίμιοι και άλλοι άπληστοι δίνοντας το δικό τους κομμάτι στο ψυχογραφικό μωσαϊκό, που ζωγράφισε η συγγραφέας, με σεβασμό στη μνήμη τους. Οι άπληστοι Ουμπέρτο και ο γιος του Ερνέστο, που το χρήμα ήταν το παν γι αυτούς και τα συναισθήματα, άγνωστες λέξεις. Ο δικηγόρος Ευαγγελίδης και η κόρη του Κυβέλη που στήριξαν την Αμέλια μέχρι τέλους, η πιστή της οικονόμος κυρία Πολυξένη, ο σωτήρας της ο Άλπ, οι γονείς και τα αδέλφια της, η εγγονή της που τη φρόντισε όταν επαναπατρίστηκε στην Αθήνα και δέχτηκε όλη τη συναισθηματική φόρτιση της αφήγησης, η εκδικητική Ερικέτη και η αγαπημένη της φίλη μαντάμ Ωριλύ, ήταν οι πρωταγωνιστές αλλά και οι δεύτεροι ήρωες που συνέβαλαν στην επιτυχία κατ’ εμέ αυτού του βιβλίου. Στο τέλος του βιβλίου, ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει το ιστορικό παράρτημα, ώστε να το κατανοήσει καλύτερα. Περισσότερο απευθύνομαι στους νεότερους αναγνώστες, που δεν έχουν βιώματα αλλά θέλουν να γνωρίσουν την ιστορία μέσα από ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Θα πατήσουν στα χνάρια των προγόνων ώστε να μην ξεχάσουν. Θα το σύστηνα ανεπιφύλακτα και στους συλλόγους Κωνσταντινουπολιτών, για τη δανειστική βιβλιοθήκη τους, αφού σκοπός τους είναι η γνωριμία των απογόνων με την ιστορία και την κουλτούρα των προγόνων. Πιστεύω πως θα σας συντροφεύσει όμορφα τις μέρες του καλοκαιριού.
«Τα γεγονότα του παρελθόντος θα υπάρχουν ως ζώσα μνήμη, ακόμη και μετά τη βιολογική απουσία των προσώπων που τη βίωσαν»
Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;
Ναι
/
Όχι