Στο μικρό αυτό βιβλιαράκι, που κρατάτε στα χέρια σας, παρουσιάζονται κάποιες ελάχιστες εικόνες από τη ζωή στα χωριά της Ηπείρου, που δεν διέφερε από εκείνη στις περισσότερες περιφέρειες της ελληνικής ενδοχώρας τα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του 1960, όταν οι καπνοί της καταστροφής έβγαιναν ακόμα και από τα μισογκρεμισμένα σχολεία, και γύρω τους μαζεύονταν παιδάκια νηστικά, γυμνά και τρομαγμένα, ενώ ο κόσμος περίμενε την UNRRA να μοιράσει στα συσσίτια αλεύρι, γάλα σκόνη και λίγα ρουχαλάκια για τα γυμνόσαρκα κορμάκια τους.

Περιγράφω αυτή τη συγκεκριμένη δεκαετία, που εγώ υπηρέτησα σε τέσσερα πέντε χωριά του νομού Ιωαννίνων, και τις εμπειρίες μιας εικοσάχρονης, τότε, δασκαλίτσας που ερχόταν πρώτη φορά σε επαφή με αυτά. Αυτές τις εμπειρίες μου, που επηρέασαν βαθιά τη μετέπειτα ζωή μου και την κοσμοθεωρία μου, θέλησα να μεταδώσω στο πρώτο μέρος του βιβλίου μου.

Αργότερα, στα χρόνια της Δικτατορίας, όταν επανήλθα λόγω ανάγκης στο επάγγελμα της δασκάλας, το οποίο από χρόνια είχα εγκαταλείψει, το άσκησα με τις εμπειρίες μιας νέας γυναίκας με δημοσιογραφική εμπειρία, με κρίση ανεπτυγμένη και δυνατότητα να εκτιμήσει πλέον διαφορετικά την αγωγή που παρέχεται σε παιδιά της πρωτεύουσας και των αστικών κέντρων. Εργάστηκα τότε για τέσσερα έτη στο Εβραϊκό Σχολείο των Αθηνών στο Παλαιό Ψυχικό. Εκεί πλέον αντιμετωπίζω ως δασκάλα διαφορετικά παιδιά, διαφορετικούς γονείς, άλλον τρόπο ζωής και περιβάλλοντος, άλλα ενδιαφέροντα, που δημιουργούν σ’ εμένα άλλον έναν κόσμο, αλλιώτικο πλέον.

Για μένα άλλωστε εκεί κρύβεται το υφάδι της ζωής· στις εμπειρίες, των οποίων την υπεραξία αναγνωρίζω και σας καταθέτω, ελπίζοντας ότι θα αποτελέσουν ένα χρήσιμο ανάγνωσμα.