Μες τα πλαίσια της θεραπευτικής σχέσεως δεν είναι μόνον ο θεραπευόμενος που ωφελείται από τη διαδικασία, είναι και ο θεραπευτής. Κάθε φορά που επέρχεται αλλαγή του πρώτου, κάποιο νέο στοιχείο γνώσεως και συναισθηματικής ωριμότητος προστίθεται και στον θεραπευτή. Σε συναισθηματικό επίπεδο λοιπόν η σχέση είναι αμφίδρομη.
Αισθάνομαι την ανάγκη να το καταθέσω ότι δεν είναι λίγες οι φορές που πελάτες μου με οδήγησαν σε τέτοια μονοπάτια γνώσεως που με έκαναν να αναρωτηθώ: Τελικά, ποιος πρέπει να πληρώσει ποιον;. Πάρα πολύ σπουδαία μαθήματα ζωής μπορεί να εκλάβει ο θεραπευτής από τη θεραπευτική διαδικασία, όταν στο ταξίδι του θεραπευόμενου προς την αυτογνωσία αυτός στέκει δίπλα του με ζεστασιά, απλότητα, ανοιχτοσύνη και ταπεινότητα.
Το πώς μπορείς να βοηθήσεις ένα άνθρωπο -συνήθως- δεν το ξέρεις. Μια φράση, ένα χαμόγελο συγκαταβάσεως, μια σιωπή, μια χειρονομία φιλική, μια αυτο-αποκάλυψη, κ.ά μπορούν να αποτελέσουν το έναυσμα για κινητοποίηση και αλλαγή.
Αυτό όμως που γνωρίζουμε όλοι και το γνωρίζει κι αυτός που ζητεί την υποστήριξή μας, είναι με τί συναισθήματα προσφέρουμε, ό,τι προσφέρουμε. Κι αν αυτό που εκλαμβάνεται από τον δέκτη, διανθίζεται από ανθρωπιά και αγάπη, είναι αρκετό, διότι σε μια τέτοια συνθήκη, τα πάντα είναι δυνατά... τα πάντα ανατρέπονται... αλλά και τα πάντα ξεπερνιούνται.